Met inmiddels acht kinderen (en een negende op komst) is het leven van Gerdine Blom uit Een Huis Vol allesbehalve rustig. Toch weten zij en haar man Maarten (41) de dagelijkse georganiseerde chaos goed in banen te leiden.
Lees verder onder de advertentie
In een openhartig gesprek met De Telegraaf vertelt Gerdine over hun bijzondere huishouden, het verlies van dochter Miriam (6) en het belang van liefde binnen de hectiek.
Familie Blom
In 2018 verloor het gezin tijdens een vakantie in Albanië hun zesjarige dochter aan een bloedvergiftiging. “Ze blijft voor altijd deel van ons gezin”, reageert Gerdine. “We praten nog bijna dagelijks over haar. Zelfs onze jongste kinderen, die haar nooit hebben gekend, weten precies wie Miriam was.”
Elk jaar staan ze stil bij haar geboorte- en sterfdag met bezoekjes aan het graf, lichtjes en herinneringen. “Het verdriet is er nog steeds, maar we stoppen het niet weg. We praten er open over.”
Zes jaar later is er opnieuw een dochter onderweg. “Dat maakt deze zwangerschap extra bijzonder”, zegt Gerdine. “Natuurlijk is het geen vervanging, maar het voelt wel als iets heel kostbaars.” Vooral dochter Yaél (14) kijkt enorm uit naar een zusje tussen al die broers.
Een verhuizing én de komst van een negende kind kort na elkaar zorgt voor wat spanning. Toch blijft de Gerdine met een nodige planning positief. “We verhuizen pas na de bevalling. Eerst genieten van de roze wolk, dan pas dozen sjouwen.” In hun nieuwe woning vlak bij Bodegraven zal bijna ieder kind straks een eigen slaapkamer hebben. “Het huis is niet perfect, maar wel praktisch. Dat is wat telt.”
Lees verder onder de advertentie
Op rolletjes
Taken in huize Blom zijn strak verdeeld. “Maarten kookt en doet de grote boodschappen, ik doe de was en het huishouden.” Toch botst het wel eens. “Als ik achterloop met de was en er weer geen schone sokken zijn, moppert iedereen. Andersom erger ik me eraan dat ze alles laten slingeren.”
Tijd voor elkaar
Met zoveel verantwoordelijkheden blijven ze zoeken naar balans. “We moeten oppassen dat we geen collega’s worden in het runnen van het gezin. Daarom maken we bewust tijd voor elkaar.” Het verlies van Miriam bracht hen, ondanks alles, dichter bij elkaar. “We rouwen allebei op onze eigen manier, maar we vonden elkaar juist in die rauwe emoties.”
De zoon van Annelies is het type kind waarvan je blijft zeggen: ‘het is me er eentje’. Bram vreet van alles uit, maar nooit écht vervelend. En hij ziet er zo schattig uit, met die grote blauwe ogen en die blonde krullen.
In Groningen gebeurt binnenkort iets nieuws: de allereerste stadsoppas van Nederland opent haar deuren. Ouders kunnen hun kind er maximaal drie uur achterlaten terwijl zij eindelijk even naar de kapper, sportschool of gaan shoppen. Klinkt als pure luxe, toch?
Er zijn van die kledingstukken die je aantrekt en meteen denkt: ja hoor, dit wordt mijn nieuwe uniform voor de rest van de winter. Nou, de coltrui van HEMA hoort absoluut in die categorie.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Mireille, wiens man een plan heeft waar ze niet achter staat.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.