Monique Westenberg (47) heeft openhartig gesproken over haar miskraam. In een interview met Manifestatie Magazine deelt ze hoe ze dit verdriet om het verlies van een kindje heeft verwerkt.
Lees verder onder de advertentie
Een paar jaar geleden besloten Monique en André voor een tweede kindje te gaan. Helaas eindigde dit in een miskraam. Een ingrijpende gebeurtenis. Monique onderging traumarelease- en ademhalingstherapie om het verlies een plek te geven. Tijdens deze sessies begon haar lichaam te trillen, een teken dat opgeslagen spanningen loskwamen. “Loslaten was moeilijk, maar toen ik me eraan overgaf, begon mijn hele lichaam te schudden”, vertelt ze.
Een diepgaande ademsessie bracht haar bijna tot hyperventilatie, maar met aanmoediging van haar therapeut zette ze toch door. Tijdens deze ervaring zag ze overleden dierbaren voor zich, zelfs haar hond waarvan ze nooit afscheid had kunnen nemen. “Het voelde alsof ik eindelijk dat trauma uit mijn buik kon loslaten”, aldus Monique. “Niet iedereen zal het begrijpen, maar voor mij was het levensveranderend.”
Lees verder onder de advertentie
Het verlies vond plaats na een intensief medisch traject. Monique kon niet op natuurlijke wijze zwanger worden en onderging een ICSI-behandeling. Hoewel ze zwanger raakte, eindigde dit in een miskraam.
Kort na deze moeilijke periode verliet André haar voor een andere vrouw, wat het verdriet voor Monique verdiepte. André heeft later aangegeven veel spijt te hebben van zijn beslissing destijds. Nu zijn ze weer dolgelukkig samen.
Ondanks deze tegenslagen heeft Monique door therapie en zelfreflectie haar verdriet kunnen verwerken en het een plek kunnen geven. Haar openheid over dit onderwerp biedt herkenning en steun aan anderen die soortgelijke ervaringen hebben doorgemaakt.
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Je denkt dat je iemand in huis haalt om op je kinderen te passen, maar intussen wordt je voorraadkast geplunderd en verdwijnen er sieraden. Wat begon als een klein vermoeden, groeide bij Carla uit tot een regelrechte mini-detectivezaak.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.