Bron: Pexels
Steeds meer kinderen en jongeren krijgen de diagnose ADHD, maar deskundigen trekken aan de bel. Volgens hoogleraar orthopedagogiek Laura Batstra (Rijksuniversiteit Groningen) wordt er te snel en te vaak een label geplakt op normaal gedrag. “We moeten oppassen met het medicaliseren van moeilijke fases in het leven.”
Waar het vroeger vooral ging om drukke jongetjes die moeite hadden met stilzitten, lijkt ADHD nu overal op te duiken. Batstra ziet het aantal diagnoses de afgelopen jaren flink stijgen en dat baart haar zorgen. In het radioprogramma dr Kelder en Co van Jort Kelder legt ze uit: “Iedereen vergeet weleens zijn sleutels of heeft concentratieproblemen. Dat betekent niet automatisch dat je ADHD hebt.”
Volgens haar zoeken mensen — ook ouders en leerkrachten — soms te snel een psychiatrische verklaring voor gedrag dat eigenlijk bij het leven hoort. “Als een kind niet helemaal in de pas loopt, is een diagnose soms een manier om meer begrip te krijgen of hulp te regelen. Maar dat normaliseert het idee dat afwijkend gedrag meteen een stoornis is.”
Op school kunnen kinderen met een ADHD-label rekenen op extra ondersteuning: denk aan meer tijd voor toetsen of toegang tot een persoonsgebonden budget. Dat maakt een diagnose aantrekkelijker, erkent Batstra. “Ouders kunnen dan zeggen: ‘Hij kan er niets aan doen, hij heeft ADHD’. Dat haalt de druk van de opvoeding of de persoonlijkheid van het kind af.”
Maar juist die verschuiving vindt Batstra zorgwekkend. “We zetten kinderen sneller in het hokje van ‘stoornis’, terwijl we ook kunnen kijken naar hoe we het onderwijs beter kunnen laten aansluiten op verschillende behoeftes.”
Een ADHD-diagnose leidt vaak tot medicatie, zoals Ritalin. In 2023 slikten zo’n 85 duizend kinderen in Nederland dit middel. Volgens Batstra is dat geen onschuldige ontwikkeling. “Medicatie wordt soms te snel ingezet, terwijl er ook andere manieren zijn om kinderen te begeleiden.”
Ze wijst bovendien op de invloed van sociale media zoals TikTok en Instagram, waar online zelftesten voor ADHD populair zijn. Je kan jezelf diagnosticeren aan de hand van een lijstje symptomen. “Die zijn totaal onbetrouwbaar en geven een vals beeld van wat ADHD echt is. Diagnoses horen niet thuis op social media. Het gaat erom of iemand functioneert naar behoren. Kun je niet meer werken? Lukt het je niet meer om sociale contacten te onderhouden? Alleen in zulke gevallen zou een psychiatrische classificatie gesteld mogen worden.”
In plaats van elk afwijkend gedrag te labelen, pleit Batstra voor meer ruimte in de samenleving — én in het onderwijs. “We moeten leren om diversiteit in gedrag en leerstijl te accepteren en waarderen. Omarm de verschillen. Dat heeft de samenleving juist nodig om goed te kunnen functioneren. Niet alles hoeft opgelost te worden met een diagnose en een pilletje.”
Benieuwd naar het hele interview van Jort Kelder met hoogleraar orthopedagogiek aan de Rijksuniversiteit van Groningen prof. dr. Laura Batstra? Luister het hier.
Mechteld weigert om haar zoon opnieuw te laten testen op ADHD: “Ik dwing geen diagnose af voor mijn hooguit wat drukke zoon, om het de juf wat makkelijker te maken” Je leest het hier.
Bron: NPO Radio 1
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Met pijn in haar hart moet Janneke Jelies afscheid nemen van oudste dochter Jennie, die haar plek onder de Spaanse zon niet kan vinden.
Als haar dochter model wil worden, denkt Malou een buitenkansje te hebben als een bekende van de tennisclub aanbiedt om voor een prikkie foto’s te maken. Maar wat aantreft in de ‘studio’ van ‘de fotograaf’ tart elke verwachting…
Drie leuke zonen, een huis aan de Loosdrechtse Plassen en allebei een goedlopende carrière: het leven van Kim Kötter en Jaap Reesema lijkt het perfecte plaatje. “Mensen zien alleen dat alles klopt, maar dat is omdat wij keihard werken.”
Het zou een magische vakantie op een Disney-cruiseschip op zee worden. Een cruise vol glitters, Mickey Mouse en zonsondergangen. Maar voor één gezin werd het een moment om nooit te vergeten. En niet om de reden die ze hadden gehoopt.
Speelafspraakjes zijn meestal onschuldig. Een uurtje ravotten, wat drinken en een koekje erbij. Soms blijft het gezellig, soms moeten ze ineens naar huis omdat iemand moe of chagrijnig is. Maar je verwacht nooit dat je kind tijdens zo’n middag een Tikkie van honderden euro’s meeneemt.
In de nieuwste aflevering van Jelies & Gnodde: Grote Gezinnen Emigreren zien we hoe vader Johan Jelies zijn dochter Albertine eindelijk haar langgekoesterde droom vervult: een eigen puppy.
