Malu Pesulima (29) woont samen met Romano. Ze is moeder van Mack (3) en zwanger van de tweede.
Een rommelige knot hangt op haar hoofd. Haar nagellak is afgebladderd en de stoppels op haar onderbenen worden zichtbaar door de opgerolde pijpen van haar boyfriend-jeans, die met elke driftige danspas steeds verder omhoog lijken te kruipen. Ze geniet van de muziek, dat zie je. Maar ik ben me als zonnebankbruin broekie van zeventien vooral aan het verbazen over het feit dat die collega zo naar een bedrijfsfeest komt. “Dit zijn toch dé momenten om jezelf uit te dossen?” zeg ik tegen een vriendin terwijl ik met mijn vers gelakte acrylnagels wat lippenstift uit m’n mondhoek veeg. “Zo moeilijk is dat niet, zorg er tenminste voor dat je haar in de krul zit. Of dat je je benen scheert…” Dat die dansende vrouw nog geen halfjaar geleden moeder is geworden, vind ik geen argument. “Als ik later een kind krijg, dan zal je me er echt niet zo bij zien lopen…”
Negen jaar na dat bewuste bedrijfsfeest werd ik zelf moeder. En hoewel ik in al die jaren al tig keer was geswitcht van werkgever en ik de dansende collega na mijn bijbaantje nooit meer had gesproken, heb ik nog vaak aan haar gedacht. Op de momenten dat ik erachter kwam dat ik door de vermoeidheid vergeten was mijn beha aan te trekken, bijvoorbeeld, en hier pas op mijn werk achter kwam. De momenten dat ik geen tijd had om te douchen omdat mijn baby non-stop krijste. De momenten dat ik wekenlang geen scheermes gebruikte omdat ik er simpelweg geen puf voor had. En de momenten dat ik maanden geen nieuwe kleding voor mezelf kocht omdat ik alleen maar bezig was met het vinden van de gebruiksaanwijzing van een minimens.
Lees ook – Oeps: deze moeders laten zien wat vermoeidheid met je doet >
Op die momenten dacht ik terug aan de vrolijke vrouw op de dansvloer. Dan zag ik iemand die er na de zoveelste pittige nacht intens van geniet om zonder baby te zijn. Een vrouw die zich compleet laat gaan, even niet hoeft te moederen en zich enkel nog druk lijkt te maken over het vullen van haar wijnglas zodra de bodem ook maar een beetje in zicht is.
“Dans lekker, drink die wijn en fuck die stoppels”
En dat ultieme geluksgevoel? Dat begrijp ik pas nu ik zelf moeder ben en weet dat een kind krijgen – naast prachtig – ook echt geen kattenpis is. Dus dans lekker, drink die wijn en fuck die stoppels, afgebladderde nagellak en rommelige knot. Je hebt wel wat beters te doen dan je druk maken om meningen van anderen. Deze column staat in de Kek Mama Mombracing Special 2022. Meer verhalen van moeders over alles dat met mombracing te maken heeft? Je leest ze hier.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
Er zijn van die zinnen die automatisch uit je mond rollen zodra je moeder wordt. Je hoeft er niet eens over na te denken, ze zitten ergens opgeslagen tussen de gebroken nacht en de koude koffie. Een daarvan? “Omdat ik het zeg.” Maar hoe vertrouwd die uitspraak ook voelt, hij blijkt in de praktijk minder […]
Steeds meer kinderen hebben een overvol schema, van sport en muziek tot kunst. Waar vroeger één naschoolse activiteit genoeg was, is nu bijna elke vrije minuut ingevuld. Experts spreken van FOMO-parenting.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
