Beeld: Getty Images
Wanneer je spontane initiatief om iemand te helpen een tikkeltje uit de hand loopt, kun je ervoor kiezen om alles stop te zetten óf het met open armen door te zetten.
Linda (40), moeder van Chimaero (16), Valkyrja (14), Nyachdi (12), Qirinye (11) en Deagão (8 maanden):
“Een paar jaar geleden had een van mijn dochters een vriendinnetje in de klas bij wie ze thuis geen geld hadden voor boodschappen. Als dat meisje hier kwam spelen vroeg ze altijd om een extra snoepje, koekje of boterham. Na een tijd viel het kwartje bij mij: zou ze honger hebben? En ja hoor, toen ik voorzichtig informeerde, bleek dat papa en mama structureel geld tekortkwamen door aanhoudende administratieve fouten bij instanties.
Meer verhalen van moeders over alles dat met mombracing te maken heeft? Je leest ze hier.
Eerst nam ik met boodschappen doen wat extra voor hen mee, zodat ze bijvoorbeeld een keer pannenkoeken konden bakken of fruit konden eten. Maar dat werd op den duur te gek. Als gezin van, toen nog, zes personen kun je niet ook voor een extra gezin zorgen.
“Er kwamen meer mensen bij en wij kregen zelf ook etenswaren aangeboden om uit te delen”
Ik ging op zoek naar initiatieven in de buurt om te kijken of er ergens eten te halen was. Bij een van die voedselprogramma’s bleken meer mensen uit ons dorp aangesloten te zitten. Alleen was vervoer altijd een probleem. Vanaf toen niet meer, want ik reed toch voor het desbetreffende gezin. Dan nam ik meteen spullen voor de rest mee. Al snel breidde zich dat uit. Er kwamen meer mensen bij en wij kregen zelf ook etenswaren aangeboden om uit te delen.
Dat leidde tot de oprichting van een eigen initiatief, samen met mijn man, onze bedrijfsadviseur en een jeugdvriend: Stichting Dishmissed – No Waste. We hebben zelfs de officiële ANBI-status toegewezen gekregen. Wat ik wil zeggen: kijk maar uit voor je iemand een pak melk en een pak bloem geeft, voor je het weet ben je voorzitter van een stichting en run je een tweede voedselbank.”
77% van de moeders in Nederland heeft te maken met momshaming, blijkt uit onderzoek van Kek Mama. Dat vond de redactie zó schokkend, dat ze een campagne is gestart: Kek Mama lanceert mombracing, de tegenhanger van momshaming, en roept alle moeders op om elkaar voortaan te steunen in plaats van te bekritiseren.
Als ouder kun je nog zo je best doen om je kinderen met een gerust hart de wereld in te sturen, maar soms knijpt je moederhart toch even samen. Ook bij het koningspaar thuis is dat niet anders.
Sinterklaas is een gezellig kinderfeest, maar kan ook voor veel spanning zorgen. Bij Jikke (34) thuis zorgde de sinterklaassurprises dit jaar voor een portie kinderlijke wraak.
Louisa is verloskundige in de Randstad en moeder van Khai (3). In haar werk komt ze dagelijks de ontroerende en krachtige kanten tegen van het zwanger zijn, de bevalling en alles wat daarna komt. In haar columns deelt ze openhartige verhalen en inzichten.
Soms zit je ergens, in de wachtkamer of in de rij bij de bakker, en denk je: lief kind, wie heeft jou op de ‘luid en los’-stand gezet?
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
Goed voor de dag komen bij je kersverse nieuwe schoonouders wil je altijd, maar met kerst nóg een beetje meer. En juist toen liep het bij Kira he-le-maal verkeerd af, want zij eindigde als een soort rollade.
