‘Twee tafeltjes verderop zit Tim met zijn nieuwste scharrel’

De leuke vader uit het vakantiepark en ik zijn twee gangen op weg in ons diner en vier glazen wijn verder, als ik zo stabiel mogelijk op mijn naaldhakken naar het toilet wandel. Ben, heet hij, en wat is ‘ie leuk. En wat geniet ik van een avond die eens helemaal om mij draait. Zonder Oscar en Merlijn, zonder de eindeloze zorg, en met een man die alleen maar oog heeft voor mij. Ik kan me een avond als deze niet heugen, en dank mijn moeder op mijn blote knieën voor het logeerweekend dat zij nu doorbrengt met de kinderen.

“Nou, An, wat leuk dat ik jóu hier tegenkom!” De schoolpleinmoeder botst letterlijk tegen me op wanneer ze het toilet uit komt. “Wat zie je er mooi uit!”

Shit.

Om een puntje aan te zuigen

Verbouwereerd probeer ik te verzinnen wat ik moet zeggen. Ik heb er helemaal geen zin in om mijn datingavonturen te delen met het schoolplein. En ik wil al helemaal niet dat Oscar en Merlijn het te horen krijgen. Ik overweeg iets te roepen als ‘werkoverleg. Of ‘mijn broer’. Maar de moeder is me voor: “Knáp hoor, hoe Tim en jij dat doen, samen verder in een nieuwe samenstelling. Een echte modern family. Kunnen een hoop gescheiden stellen nog een puntje aan zuigen.”

Eh, nieuwe samenstelling? Modern gezin? “Kunnen jullie nieuwe partners het ook goed met elkaar vinden?”, ratelt ze door. Het zweet breekt me uit. “Sorry”, zeg ik, “ik moet echt ontzettend nodig plassen; ik spreek je vast later nog wel even” – en sluit me op in het wc-hokje.

Tim zit hier dus ook. Met een scharrel. In zijn weekend met de kinderen, dat hij voor de ziljoenste keer liet schieten omdat hij een ‘belangrijke werkafspraak’ had. Ik trek haar aan haar haren achter de tafel vandaan, bries ik inwendig. Maar mijn onredelijkheid maakt dezelfde seconde plek voor een ijzige kalmte. Ik wist best hoe de vork in de steel zat; het kan maar beter duidelijk zijn.

Ook toevallig

Wanneer ik terugkeer in het restaurant, zie ik ze zitten, twee tafeltjes verderop. Onbegrijpelijk dat ik ze de hele avond over het hoofd heb gezien, maar blijkbaar gaan Tim en zijn afspraak net zo intens in elkaar op. “Even gedag zeggen”, gebaar ik naar Ben, en wijs naar Tim.

“Nou, dat is ook toevallig”, zeg ik. “Wat gezellig; blijken we al de hele avond naast elkaar te zitten. De schoolpleinmoeder aan de andere kant van het restaurant complimenteerde ons met onze harmonieuze, moderne gezin, dus ik dacht: ik breng de felicitaties even over.” Ik wijs naar mijn tafeltje. “Dat is Ben trouwens, mijn gezelschap.”

Tims date oogt minstens vijftien jaar jonger, maar ze is mooi, dat moet ik toegeven. Ze kijkt wat radeloos uit haar ogen. “Modern gezin?”, stamelt ze. Dit behoeft wat uitleg, concludeer ik, dus in twee zinnen vat ik samen: “Aangenaam, ik ben Anna, de ex-vrouw van Tim en de moeder van onze kinderen. Dat daar, twee tafels verderop, is mijn date, en jij die van Tim, neem ik aan?” Tegen Tim zeg ik: “De kinderen logeren trouwens bij mijn moeder, voor jouw werkafspraak.”

Lees ook:
‘Als ik zonder Tim het schoolgesprek uitloop, ontvang ik een app van een leuke vader’ >

Chique actie

Met een uitgestreken gezicht neem ik weer plaats aan mijn tafeltje. Niet de meest chique actie, spreek ik mezelf toe, maar na alles wat gebeurd is, de afgelopen twee jaar, voelt het goed om één keer mijn mond open te trekken. “Gaat het?”, vraagt Ben. Op hetzelfde moment zie ik Tims scharrel opstaan en naar haar jas grijpen. Ik vang iets op als ‘had je me wel mogen vertellen’ en ‘bel me niet’.

“Príma”, antwoord ik – waarvan ik elke letter meen. En besluit hem het hele verhaal wel uit te leggen tijdens het toetje.

Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >