Beeld: Shutterstock
Na negen jaar huwelijk en twee jaar relatietherapie, heeft Anna (36) een rigoureus besluit genomen: ze gaat scheiden van Tim (41). Vanuit het nieuwe huis dat ze sindsdien bewoont met zonen Oscar (4) en Merlijn (9), vertelt ze elke twee weken over haar scheidingsleed én -vermaak – want dat laatste is er gelukkig ook.
“Ik wens jou en de jongens alle rust toe.” Mijn advocaat geeft me drie zoenen en een knuffel, en pakt haar tas. Na een derde gesprek waarin Tim en ik met advocaten tegenover elkaar zaten, hebben we thee gedronken en mijn dossier – hopen we – gesloten. Tim heeft beloofd om zijn twee weekends per maand met Oscar en Merlijn nu echt waar te maken, en er zelfs één dag zorg doordeweeks bij geaccepteerd. Over zijn wens voor volledige voorgdij over onze kinderen is tijdens de gesprekken met geen woord gerept.
Ik begrijp niet waar deze zenuwslopende poppenkast nu voor nodig was; uiteindelijk zijn we uitgekomen op dezelfde omgangsregeling die we al waren overeengekomen na onze scheiding, maar die híj niet nakwam. Nu zijn we gezamenlijk een paar duizend euro lichter en geen stap verder – behalve dan dat we eindelijk weer eens met elkaar gesproken hebben.
De volgende dag hebben we een oudergesprek met de juf van Merlijn. Tim heeft tijdens het laatste viergesprek beloofd aanwezig te zijn, maar één minuut voor aanvang is hij er nog steeds niet. Aarzelend loop ik naar binnen; zal ik nog heel even wachten? In minuut acht van het tienminutengesprek weet ik: dit verandert nooit. Heel even zakt de moed me in de schoenen, maar dezelfde seconde nog herpak ik mezelf: we redden het wel, de jongens en ik. Of de relatie met Tim, en met name zijn rol in de opvoeding van onze kinderen, in de toekomst zal verbeteren of niet: de kinderen en ik zijn gelukkig zo. Ik wens een goede band tussen hen en hun vader, maar het is aan Tim die nu te realiseren. Eén ding is in elk geval zeker: met een volgend voogdijverzoek hoeft hij na deze blamage echt niet meer aan te komen.
Lees ook:
‘Met knikkende knieën open ik de brief van zijn advocaat’ >
Als ik het lokaal uitloop, bliept mijn telefoon. Tijdens een weekendje vakantiepark met vriendinnen en onze kinderen, een week eerder, ontmoette ik een alleenstaande vader. Op mijn scherm staat zijn onomwonden appje: ‘Tijd om ons heerlijk gesprek van vorige week in intiemere setting voor te zetten, Anna. Ik krijg je niet uit mijn hoofd: mag ik voor zaterdag een diner voor ons reserveren?’
Mijn hart slaat een slag over. Daten: dat was wel het laatste waar ik mee bezig was, de afgelopen periode. Tegelijk maakt een puberale opwinding zich van me meester, en mijn rotgevoel over Tims onaangekondigde afwezigheid op het schoolgesprek verdwijnt als sneeuw voor de zon. Ik doe het gewoon, besluit ik: het is eindelijk weleens tijd voor mij. Tim zorgt maar dat hij zijn zorgplicht nakomt: nu ga ík eens genieten. ‘Acht uur’, app ik terug – en duik de stad in voor een nieuwe jurk.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
Ava Tamar (34) heeft een driehoeksrelatie met Floris (37) en Becca (26) en een relatie met Amanda (30). Alina (6), de dochter van Floris, en Tamar (1), de zoon van Becca, zijn een belangrijk onderdeel van haar leven. Ava Tamar is intimiteitscoach.
