Beeld: Getty
A. – ze houdt haar naam maar even in het midden – is stapelgek op haar man, maar als vader is-ie onuitstaanbaar. En dat wringt. “Het is goed als kinderen opgroeien met ‘een beetje angst’, vindt hij.”
Voorop gesteld: de man van A. heeft vele kwaliteiten, schrijft ze in een blog. “Hij is toegewijd en werkt hard. Hij is een geweldige vriend. Hij is eerlijk, betrouwbaar en oprecht. En grappig.” Er is alleen één dingetje: tegen hun dochter doet-ie nogal boos.
Hij heeft gewoon een kort lontje, schrijft A. “En genoeg ouders zijn het oneens over de opvoeding. Je hebt nu eenmaal beiden je eigen bagage. Alleen, wij verschillen niet zomaar van mening; we zijn absolute tegenpolen als het om de opvoeding gaat.”
Haar man is nogal een schreeuwer, schrijft ze. “Wanneer mijn dochter eten laat vallen of knoeit met haar drinken. De dingen moeten op zijn manier gebeuren, en anders helemaal níet. De reden: omdat hij het zegt. Hij gelooft niet in herhalen, en geeft onze dochter straf zonder waarschuwing. Het is goed als kinderen opgroeien met ‘een beetje angst’, vindt hij – nadrukkelijk zijn woorden.”
A. komt uit een gezin waar het er verbaal gewelddadig aan toeging, schrijft ze. “Dat heeft een behoorlijke wissel getrokken op mijn zelfvertrouwen en psyche. Ik dacht dat als ik me slecht gedroeg, ik slecht wás.” Jaren van haar leven bracht ze door in gewelddadige relaties, en voor zichzelf opkomen durfde ze al helemaal niet. Nog steeds slaat haar hort op hol wanneer er geschreeuwd wordt in huis. “Ik heb het gevoel dat ik op eieren loop.” Maar: voor één ding komt ze op, en dat is haar dochter.
Het wordt er thuis niet gezelliger op, schrijft A. Want ook zij schreeuwt, als het om haar dochter gaat. Waarop haar dochter nóg meer schreeuwt. En schopt. “Daarvoor krijgt ze nu therapie, en ze heeft een speciale plek in huis waar ze kan afkoelen. Ík volg therapie, en maak aantekeningen voor mijn man. We evalueren onze opvoeding eens per week. We moeten leren samenwerken als team, meer naar elkaar luisteren en minder schreeuwen. Accepteren dat we allebei een eigen rol hebben in de opvoeding. Mijn kalmte en begrip maken dat onze dochter mij in vertrouwen neemt, maar de strenge regels van haar vader hebben haar bovengemiddeld zelfstandig gemaakt.”
Het is een lang traject, realiseert A. zich, maar ze is ervan overtuigd dat het beter wordt. “Omdat ik de man ken die ik ooit trouwde.”
Wist je dat vaders een cruciale rol spelen in de mentale gezondheid van hun dochters en het schoolgedrag van hun zonen? Je leest het interessante onderzoek hier.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Kirsten Schilder is getrouwd met zanger Nick Schilder en moeder van Nikki, Julian en Jackie. Daarnaast is ze oprichter van Making Memories.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
Iedereens postpartum ervaring is anders, de ene zit op een roze wolk, de ander ligt helemaal in de kreukels. Maar wat deze pas bevallen vrouw meemaakte, slaat echt alles. En het heeft alles te maken met haar man en zijn moeder…
