“Zolang ze maar niet bang is, of in paniek, mag mijn dochter best een halfuurtje pruttelen”

Kek Mama deelt een fragment uit het boek, geschreven door Marcel Langedijk.

Niet-relaxed

“Geen idee waarom, maar het is zo: vrouwen zijn vre-selijk niet-relaxed als het aankomt op hun kinderen. Voorbeeld. Gisterochtend. Zeven uur. Mijn vrouw was stilletjes bezig met haar badkamerritueel, dochter kirde wat in haar ledikant en ik lag in de kamer ernaast een beetje wakker te worden. Het was vroeg, immers, en dochter moest dan wel naar het kinderdagverblijf, maar dat was pas om negen uur. Ik had nog even en dochter klonk niet alsof ze pijn had of ander groot verdriet. Het was vrij lieflijk allemaal. Ik draaide me dus nog eens om.

Mid-draai stormde mijn lieftallige echtgenote de masterbedroom binnen. ‘Zal ík het dan maar doen? Zal ik haar er maar weer uit halen dan? Hè? hè!?’ Ik schrok nogal erg, keek niet-begrijpend, mompelde slaperig iets over net wakker worden, maar werd ruw onderbroken: ‘ze ligt al een halfuur wakker! een halfuur! bij wodans baard, moet ik dan altijd alles zelf doen? alles!’ Ik zag in dat slapen geen optie meer was, ook al omdat dochter door het geschreeuw in de gaten kreeg dat haar dag ditmaal wat vroeger zou beginnen en het op een jengelen zette.

Ik wéét dat vrouwen die kleine rakkers negen maanden hebben gedragen en ze met heel veel ellendige pijnen ter wereld hebben gebracht, ik wéét dat wij mannen dat nooit zullen begrijpen en voelen en daardoor spiritueel op een heel ander level zitten, qua chakra’s en shit, maar bij mij mag dochter best een halfuurtje pruttelen. Zolang ze maar niet bang is, in paniek of zichzelf heeft ondergescheten – ja, zeker, dat soort huiltjes herken ik als man ook, inmiddels.

Hele dag in berenpyjama

Als dochter en ik samen thuis zijn, mag ze best de hele dag in haar berenpyjama lopen. Haar haar hoeft ook niet in een strakke staart. Dat is makkelijk voor mij, ja, klopt, maar ook voor haar. Ik heb haar tenminste nog niet horen klagen over haar gebrek aan fashion. En ik hoor haar ook niet zeuren als ik vanwege hoog oplopende luiheid samen met haar in korte broek, wifebeater en badslipper-met-sokken de straat op ga.

En als we die vitamine D een dagje overslaan, ach, ook dat zal ze overleven. Een soepstengel te veel of een krentenbol? Prima, meid, geniet ervan. Tandjes niet twee keer per dag gepoetst? Ik zal ze de volgende dag drie keer poetsen. Twee dagen achter elkaar aardappelen? Jeetje, goh, poeh, nou.

Mijn vrouw – die overigens geweldig en bijzonder knap is – vindt dat te relaxed. Die vindt mij borderline ongeïnteresseerd. Die zegt dat ik zo relaxed doe omdat het míj lekker uitkomt, dat het mij allemaal niks uit lijkt te maken. Ik zeg jullie: dat is onzin. Het maakt mij veel uit. Héél veel. Ze is namelijk ook míjn dochter en ik wil dat haar leven fantastisch is en mooi en lief en geweldig en gezond. En relaxed. Dat ook. Dus vind ik dat we een beetje normaal moeten blijven doen.

Lekker pruttelen

Als ik dat zeg, echter, helpt dat niet. Door onze verschillende aanpakken, zegt mevrouw, ben ik de leuke, relaxte vader en zij de strenge, arelaxte moeder. En het wordt er niet beter op als ik – tegen beter weten in – de nogal in het oog springende oplossing aandraag: doe óók wat relaxter. Kinderen worden namelijk niet ziek als ze een dag vitamine, melk of appel missen. Ze gaan niet meteen stuk als ze een keer vallen na een onbesuisd eindje rennen met papa. Hun gebit rot niet weg na één gemiste poetsbeurt. Ze zijn niet ziek of zielig als ze een kwartiertje in bed in hun eentje liggen te pruttelen.

Sterker: dat vinden ze volgens mij heel lekker, dat in bed pruttelen.

Net als ik, ja.”
 

Dit fragment is geschreven door Marcel Langedijk.

Timing is alles. En dus brengen schrijvers Jan Heemskerk (voormalig Playboy-baas) en Marcel Langedijk (Gordon, biografie van een entertainer) vlak voor Internationale Mannendag hun ultieme mannenboek uit: Man man man, dat je hier kunt bestellen.

Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >