Op de Pentucket Workshop basisschool in Amerika mogen kinderen elkaar geen ‘BFF’ (best friend forever) noemen. Moeder Christine Hartwell vindt dit belachelijk, maar volgens leraren heeft de school daar een goede reden voor.
Lees verder onder de advertentie
Het zou andere kinderen namelijk buitensluiten.
Verdrietig
“Onzin. Ik wil dat mijn kind haar gedachten en gevoel op een gezonde manier kan en mag uiten, zoals ieder kind dat zou moeten kunnen”, vertelt Christine aan The Independent. Haar vierjarige dochter kwam vorige maand verdrietig thuis toen ze haar klasgenoot op school geen ‘beste vriend(in)’ mocht noemen.
Maar toen Christine vervolgens naar directeur Ben Thomas ging om verhaal te halen, hoefde ze op begrip niet te rekenen: in plaats van de boel te sussen, stuurde hij een brief met de nieuwe regel naar alle ouders. Hierin stond dat de school vaker heeft meegemaakt dat er door de term groepjes en buitenbeentjes ontstonden. Thomas: “Kinderen mogen wel zeggen dat ze goede vrienden hebben, maar niet een ‘beste’ vriend. Dit kan voor kinderen behoorlijk confronterend zijn en net zoveel pijn doen als pesten.”
Lees verder onder de advertentie
Nieuwe school
Christine trekt zich tot op heden niets van deze woorden aan: ze is op zoek naar een nieuwe school voor haar dochter.
Als ouder kun je nog zo je best doen om je kinderen met een gerust hart de wereld in te sturen, maar soms knijpt je moederhart toch even samen. Ook bij het koningspaar thuis is dat niet anders.
Sinterklaas is een gezellig kinderfeest, maar kan ook voor veel spanning zorgen. Bij Jikke (34) thuis zorgde de sinterklaassurprises dit jaar voor een portie kinderlijke wraak.
Louisa is verloskundige in de Randstad en moeder van Khai (3). In haar werk komt ze dagelijks de ontroerende en krachtige kanten tegen van het zwanger zijn, de bevalling en alles wat daarna komt. In haar columns deelt ze openhartige verhalen en inzichten.
Goed voor de dag komen bij je kersverse nieuwe schoonouders wil je altijd, maar met kerst nóg een beetje meer. En juist toen liep het bij Kira he-le-maal verkeerd af, want zij eindigde als een soort rollade.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.