Je loopt de kamer uit en je baby zet het ineens op een brullen. Grote kans dat hij last begint te krijgen van verlatingsangst. Wat dit is en wat je eraan kunt doen, leggen we je uit.
Lees verder onder de advertentie
Verlatingsangst wordt ook wel scheidingsangst genoemd. Je baby wordt ineens angstig als jij of zijn vader weggaat en begint daardoor te huilen. Geen zorgen, deze reactie is heel normaal en ook vrij logisch. Je baby is immers gewend aan de veiligheid en geborgenheid die jij hem biedt. Ben jij niet meer in zijn zicht, dan is dat gevoel plotseling weg. Hij weet namelijk niet dat jij gewoon weer terugkomt.
Lees verder onder de advertentie
Op welke leeftijd ontstaat verlatingsangst?
Geen baby is hetzelfde en bij de één speelt het meer op dan bij de ander. Maar de meeste baby’s krijgen last van verlatingsangst tussen de zes en negen maanden oud. De piek is meestal tussen de acht en achttien maanden, maar bij sommige kleintjes gaat het nog door tot ongeveer drie jaar.
Als je baby ouder wordt, gaat hij vanzelf merken dat hij niet één is met zijn ouders. En dat papa en mama, als ze even weglopen, ook gewoon weer terugkomen. Maar je kunt ook een aantal dingen doen om hem te helpen beter met de verlatingsangst om te gaan. Een aantal tips op een rij:
Ga je even uit zijn zicht, blijf dan tegen je baby praten of geluiden maken. Zo weet hij dat je er toch nog bent, ook al ziet hij je niet.
Speel het spelletje kiekeboe: vinden de meeste baby’s reuze interessant en zodra ze doorhebben hoe het werkt, ook hartstikke lollig. Je leert je kind op die manier dat weggaan en terugkomen iets positiefs is.
Is je kind erg overstuur? Troost hem dan en blijf zelf rustig. Zo stel je hem ook gerust.
Houd vast aan dagelijkse rituelen. Zo leer je je baby wat hij kan verwachten en weet hij op een gegeven moment wanneer je wel en niet aanwezig bent. Breng je hem bijvoorbeeld naar de opvang, neem dan steeds kort en duidelijk afscheid met een vast ritueel.
Laat hem regelmatig oefenen in het alleen zijn. Leg hem bijvoorbeeld een paar minuten in de box terwijl jij in de keuken bent, uit zijn zicht.
Tot slot: veel baby’s die last hebben van verlatingsangst slapen slechter. Waar ze eerst altijd snel in slaap vielen, doen ze nu geen oog dicht als papa of mama de kamer uitloopt. Of ze worden ’s nachts ineens wakker en raken in paniek omdat ze alleen zijn.
Natuurlijk is het belangrijk om je kind op dit soort momenten gerust te stellen. Maar houd dit moment zo kort mogelijk, zodat je baby leert dat hij veilig in zijn eentje kan slapen. Geef hem een kus, een aai over de bol en zeg dat hij weer lekker moet gaan liggen. Verlaat dan de kamer. Je kunt hem dan even laten huilen en na een paar minuten weer terugkomen. Maak de tijd dat je weg bent, steeds ietsje langer. Zo leert je kind dat je niet voor altijd weg blijft en leert hij vanzelf weer in slaap te vallen.
Nog een tip: zorg voor een nachtlampje in zijn kamer. Of houd bijvoorbeeld een zacht lampje aan op de gang of in een aangrenzende kamer. Ook kun je als je baby erg overstuur is, elders op de verdieping even gaan rommelen of spullen opruimen. Zo ziet je kind je niet, maar weet hij dat je er wel bent.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.