‘Laat maar huilen’, is het advies dat Kek Mama’s Malu geregeld krijgt als ze vertelt dat haar pasgeboren zoon niet in z’n eigen bedje wil slapen. Tot op de dag van vandaag lukt het haar niet.
Als ik de verhalen moet geloven, had je vroeger een turflijst zodra een baby begon te krijsen in bed: schone luier? Check. Flesje gehad? Check. Temperatuur goed? Check. Dan was er weinig aan de hand en kon je ‘m best laten uitrazen…
In deze tijd lijken de meningen nogal uiteen te lopen. Want waar de een zegt dat het prima is om je kind te laten gillen, goed voor de longetjes zelfs, lees ik op verschillende fora zelfs termen als ‘kindermishandeling’. Zelf zou ik het niet zo sterk willen stellen, maar ik ben wel van het direct troosten, oppakken of bij ons leggen: mijn baby laten huilen vind ik hartverscheurend.
Lees ook
Willeke (33) slaapt met haar hele gezin in één bed >
Misschien gooi ik hierdoor wel mijn eigen glazen in. En misschien duurt het hierdoor wel jaren voordat hij in zijn eigen bed wil slapen, maar soit. Hij wordt heerlijk rustig zodra hij bij ons ligt, dus als hij op welk moment dan ook naar deze geborgenheid verlangt (wat ik overigens niet gek vind na negen maanden in de baarmoeder), wil ik hem dat geven. Ook als ons dat even ‘niet zo goed’ uitkomt – je kunt een baby de eerste maanden immers niet genoeg verwennen.
Hiermee wil ik natuurlijk niet zeggen dat onze aanpak de juiste is, want het mooie aan het ouderschap vind ik dat iedereen het op z’n eigen manier doet. Geen kind is hetzelfde. En daarbij: onze zoon wil op z’n achttiende vast niet meer lekker naast ons liggen, dus we genieten er nu maar van. Voor zolang het nog duurt ;).
Als werk onverwacht roet in het ouderschap gooit, moet je soms creatief zijn. Zo ook Carolien, die last-minute een oppas moest regelen voor haar dochter Saartje. Haar vriendin Melia bood hulp aan — met als resultaat een middag die niemand snel zou vergeten.
Iedere week vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Cara (34) geeft les aan groep 1/2.
We kennen haar allemaal. Die ene moeder die haar halve inboedel inpakt alsof ze op wereldreis gaat in plaats van een weekje vakantie naar de camping in Frankrijk.
Met pijn in haar hart moet Janneke Jelies afscheid nemen van oudste dochter Jennie, die haar plek onder de Spaanse zon niet kan vinden.
De zomervakantie: zes weken vol quality time, ijsjes, knutselprojecten en gezellige uitjes. In theorie. En voor sommige moeders pakt het ook vast zo uit…
Bernike (29) is getrouwd met Ruben (31) en moeder van een dochter (0). In haar columns schrijft ze scherp, geestig en met zelfspot over de realiteit van het jonge ouderschap – waarbij ze oog heeft voor het absurde in het alledaagse.