Beeld: Unsplash
Een gezellig dagje uit in eigen of buitenland, blijkt je kleine draak ineens in geen velden of wegen te bekennen. Probeer dan maar eens niet in paniek te schieten.
Janneke (29): “We waren met drie kinderen in een pretpark en hadden het gezin opgesplitst. Mijn man was met de oudste op stap, ik met de middelste en jongste. De middelste, Bart (5), moest even naar de wc. Het was vlakbij, dat kon hij wel even in zijn eentje doen.
Ik wachten, wachten. Waar blééf hij nou? Na een poosje kwam mijn man met hem aangelopen. Hij zei: ‘Ik ging naar de wc, stond er een man tegen een dichte deur te praten. Bleek dat er een jongetje op de wc zat die de deur niet openkreeg. Snikken, dat kind. Dus ik geef die man aanwijzingen hoe hij die jongen kon helpen, komt nota bene Bart naar buiten.’”
Lees ook – Dít zijn de leukste onbekende pretparken in Nederland >
Kelly (35): “Afgelopen zomer waren we met mijn familie en vrienden in Spanje, een grote groep van zestien volwassenen en vijftien kinderen. We besloten om met z’n allen gezellig uit eten te gaan aan de kleine boulevard. Er zat alleen een stoepje tussen het strand en het restaurant, dus de kinderen konden lekker op het strand spelen terwijl wij in het restaurant zaten.
“In blinde paniek rende ik alle restaurants en het strand af, terwijl ik zijn naam bleef gillen”
Mijn oom besloot met alle kinderen een ijsje te halen bij de supermarkt twee deuren verderop, wij borrelden verder. Maar toen ze terugkwamen, was Lev (4) er niet bij. In blinde paniek rende ik alle restaurants en het strand af, terwijl ik zijn naam bleef gillen. Iedereen zocht mee.
Toen ik na tien tergend lange minuten terugkwam in het restaurant, kwam een van mijn nichtjes aangelopen met mijn zoon in haar hand. Bleek dat hij helemaal niet mee was gegaan om een ijsje te halen. Hij zat gewoon ‘even rustig te poepen’.”
Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.
In veel huiskamers ging afgelopen week een collectieve “huh?!” door het land. Terwijl ouders nog druk bezig zijn met het bewaren van hét grote decembergeheim, komt Het Sinterklaasjournaal met scènes waarbij je als ouder spontaan je hand voor de tv wilt gooien.
De zoon van Annelies is het type kind waarvan je blijft zeggen: ‘het is me er eentje’. Bram vreet van alles uit, maar nooit écht vervelend. En hij ziet er zo schattig uit, met die grote blauwe ogen en die blonde krullen.
In Groningen gebeurt binnenkort iets nieuws: de allereerste stadsoppas van Nederland opent haar deuren. Ouders kunnen hun kind er maximaal drie uur achterlaten terwijl zij eindelijk even naar de kapper, sportschool of gaan shoppen. Klinkt als pure luxe, toch?
Er zijn van die kledingstukken die je aantrekt en meteen denkt: ja hoor, dit wordt mijn nieuwe uniform voor de rest van de winter. Nou, de coltrui van HEMA hoort absoluut in die categorie.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Mireille, wiens man een plan heeft waar ze niet achter staat.
