Beeld: Shutterstock
Onze peuterzoon van net een jaar valt niet alleen in slaap. Hij is altijd een moeilijke slaper geweest, maar nu loopt het de spuigaten uit. Hij begint keihard te krijsen als we hem in bed leggen, lijkt echt in paniek. Hij wil ook geen flesje meer voor het slapengaan en zijn speen gooit hij uit bed. Dat blijft zo tot we hem bij ons in bed leggen. Onze andere zoon van vijf komt ’s nachts ook nog weleens, ons bed wordt te krap voor vier mensen. Kunnen jullie ons helpen, want wij weten het niet meer.
Els en Do: Zo te horen heeft uw zoon last van verlatingsangst. Dat speelt bij kinderen vanaf zes maanden. Dan beginnen ze zich namelijk dingen te herinneren, dus ook het bestaan van hun geliefden. Maar als die uit het zicht verdwijnen, kunnen ze niet naar hen toe. Wie zou daar niet van in paniek raken? Wetenschappers hebben een moeilijke term voor het verschijnsel bedacht. Dat doen wetenschappers graag, om te laten zien dat ze niet van de straat zijn. Namelijk: ‘objectpermanentie’. Oftewel: het vermogen om personen en dingen in het geheugen op te slaan.
Lees ook
Zo ga je om met verlatingsangst bij peuters >
Denk dus niet dat uw kind een terugval heeft, nee, hij heeft juist een groeisprongetje gemaakt. Het is nu zaak hem te leren dat u terugkomt, ook zonder dat hij in paniek raakt. Dat doet u bijvoorbeeld met het spelletje kiekeboe. Zoals ouders al eeuwen doen. Het woord ‘kiekeboe’ kwam al voor in 1665. Dit volgens het Chronologisch woordenboek van Nicoline van der Sijs. Al in die tijd verstopten ouders zich, achter een gordijn, of in de gang, of in de bedstee, om met de uitroep ‘kiekeboe!’ weer tevoorschijn te komen. Dat leidt al eeuwen tot grote vrolijkheid bij hun kinderen, maar ook tot nieuwe inzichten.
Zolang uw zoon de objectpermanentie nog niet onder de knie heeft – peuters kunnen dat in de regel pas als ze anderhalf zijn – is het voor uw en zijn nachtrust misschien toch een idee hem nog even bij u te laten slapen. Desnoods in een co-sleeper, of u schaft een extra breed bed aan: hebben u en uw man tenminste ook weer eens wat ruimte.
De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 34, 22 en 20) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.”
Ook een opvoedvraag? Mail ’m naar elsendo@kekmama.nl
Dit artikel staat in Kek Mama 07-2019.
Meer opvoedadvies? Schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Naomi (30) werkt in duurzaamheidscommunicatie bij een gemeente en is getrouwd met Youp (33). Samen zijn ze de trotse, soms oververmoeide ouders van tweeling Ties en Evi (bijna drie). Verwacht in deze column geen opvoedadviezen, maar wel veel liefde, chaos en herkenbare peuterperikelen uit het leven van een tweelingmoeder. Je kunt haar ook volgen op Instagram: […]
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
Emoties kunnen je dag maken of breken, en soms voelt het alsof je verdwaalt in een eindeloze doolhof van gevoelens. Maar stel je eens voor dat je als kind gezonde manieren heeft ontwikkeld om die wirwar te ontrafelen. Dat noemen we emotionele intelligentie: het vermogen om je eigen emoties te herkennen, te benoemen en te […]
