Beeld: Shutterstock
Onze peuterzoon van net een jaar valt niet alleen in slaap. Hij is altijd een moeilijke slaper geweest, maar nu loopt het de spuigaten uit. Hij begint keihard te krijsen als we hem in bed leggen, lijkt echt in paniek. Hij wil ook geen flesje meer voor het slapengaan en zijn speen gooit hij uit bed. Dat blijft zo tot we hem bij ons in bed leggen. Onze andere zoon van vijf komt ’s nachts ook nog weleens, ons bed wordt te krap voor vier mensen. Kunnen jullie ons helpen, want wij weten het niet meer.
Els en Do: Zo te horen heeft uw zoon last van verlatingsangst. Dat speelt bij kinderen vanaf zes maanden. Dan beginnen ze zich namelijk dingen te herinneren, dus ook het bestaan van hun geliefden. Maar als die uit het zicht verdwijnen, kunnen ze niet naar hen toe. Wie zou daar niet van in paniek raken? Wetenschappers hebben een moeilijke term voor het verschijnsel bedacht. Dat doen wetenschappers graag, om te laten zien dat ze niet van de straat zijn. Namelijk: ‘objectpermanentie’. Oftewel: het vermogen om personen en dingen in het geheugen op te slaan.
Lees ook
Zo ga je om met verlatingsangst bij peuters >
Denk dus niet dat uw kind een terugval heeft, nee, hij heeft juist een groeisprongetje gemaakt. Het is nu zaak hem te leren dat u terugkomt, ook zonder dat hij in paniek raakt. Dat doet u bijvoorbeeld met het spelletje kiekeboe. Zoals ouders al eeuwen doen. Het woord ‘kiekeboe’ kwam al voor in 1665. Dit volgens het Chronologisch woordenboek van Nicoline van der Sijs. Al in die tijd verstopten ouders zich, achter een gordijn, of in de gang, of in de bedstee, om met de uitroep ‘kiekeboe!’ weer tevoorschijn te komen. Dat leidt al eeuwen tot grote vrolijkheid bij hun kinderen, maar ook tot nieuwe inzichten.
Zolang uw zoon de objectpermanentie nog niet onder de knie heeft – peuters kunnen dat in de regel pas als ze anderhalf zijn – is het voor uw en zijn nachtrust misschien toch een idee hem nog even bij u te laten slapen. Desnoods in een co-sleeper, of u schaft een extra breed bed aan: hebben u en uw man tenminste ook weer eens wat ruimte.
De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 34, 22 en 20) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.”
Ook een opvoedvraag? Mail ’m naar elsendo@kekmama.nl
Dit artikel staat in Kek Mama 07-2019.
Meer opvoedadvies? Schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Maxime Meiland en haar man Leroy hebben twee dochters: Claire en Vivé. Terwijl Claire al een tijd op de basisschool zit, maakt Vivé zich juist op voor haar eigen start na de zomer. Voor Maxime is dat een emotioneel moment.
Gen Z doet z’n eigen ding. Ze zetten huisfeestjes op z’n zachtst, skippen alcohol, houden van crocs én… verzinnen babynamen die nergens op lijken, behalve op sfeer.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Terwijl Louisa en haar man aan de borrel zitten met de buren, krijgt haar zoon een vervelend ongeluk tijdens het spelen.
Speelafspraakjes zijn meestal onschuldig. Een uurtje ravotten, wat drinken en een koekje erbij. Soms blijft het gezellig, soms moeten ze ineens naar huis omdat iemand moe of chagrijnig is. Maar je verwacht nooit dat je kind tijdens zo’n middag een Tikkie van honderden euro’s meeneemt.
