Beeld: Canva
Perfectionisme is een eigenschap die vaak bewondering oproept, maar perfectionisme heeft ook een schaduwkant. Groeide jij op met perfectionistische ouders? Dan loop je hier als volwassene tegen deze dingen aan.
Perfectionisme kan op school hoge cijfers opleveren en op het werk resulteert het in complimenten over inzet en discipline. Maar de drang om alles perfect te doen kan zorgen voor stress, angst en zelfkritiek. En wanneer perfectionisten zelf ouders worden, dragen ze die hoge eisen vaak onbewust over op hun kinderen. Voor veel mensen betekent dat: opgroeien in een huis waar fouten niet mochten bestaan, waar liefde voelde als iets wat je moest verdienen en waar rust of tevredenheid zelden de norm waren. En dat kan op latere leeftijd gevolgen hebben.
Perfectionisme is een stem in je hoofd die nooit zwijgt: altijd kritisch, altijd op zoek naar iets dat beter kan. Wanneer je als kind voortdurend die toon van je ouders hoort, wordt die stem uiteindelijk de jouwe. Complimenten verdwijnen naar de achtergrond en kritiek blijft hangen. Dat kan zelfs bij de meest zelfverzekerde mensen aan hun zelfvertrouwen knagen. Zelfliefde voelt dan niet vanzelfsprekend, maar als iets wat je eerst moet verdienen.
Wie jarenlang vooral heeft gehoord wat beter moest, vindt het moeilijk om complimenten te ontvangen. Het voelt ongemakkelijk of ongeloofwaardig. Het idee dat iemand oprecht iets positiefs over je zegt, voelt vreemd.
Perfectionistische ouders krijgen vaak ook perfectionistische kinderen. Zij leren al vroeg dat alleen ‘perfect’ goed genoeg is. Dat denkpatroon nemen ze mee in hun eigen volwassen leven, waar ze dezelfde druk op zichzelf leggen die ze als kind voelden.
Perfectionisten vinden het moeilijk om te ontspannen. Ze blijven doorwerken, verbeteren en controleren, tot de batterij leeg is. Rust nemen voelt als tijdverspilling of falen, terwijl het juist belangrijk is om op te laden. Zelfzorg is iets wat perfectionisten vaak pas leren na een burn-out.
Uitstelgedrag heeft vaak niets met luiheid te maken, maar met angst. Angst om te falen, om iets niet goed genoeg te doen. Daarom stellen perfectionisten taken uit of vermijden ze die helemaal. Want zolang je niet begint, kun je ook niet falen.
Perfectionistische ouders zien falen als iets beschamends. Ouders laten hun teleurstelling merken als je niet de beste bent. De angst om te falen blijft vaak hangen, ook als je volwassen bent.
In veel perfectionistische gezinnen is er weinig ruimte voor emoties. Kinderen leren daardoor hun gevoelens te verstoppen. Later in het leven kan dat leiden tot moeite met voor jezelf opkomen, grenzen aangeven of emoties delen met anderen.
Perfectionistische ouders zijn moeilijk tevreden te stellen. Daardoor leren kinderen al vroeg dat liefde en acceptatie afhankelijk zijn van prestaties of gehoorzaamheid. Als volwassene betekent het dat je continu bezig bent met anderen tevreden te houden.
Wie is opgegroeid in een huis vol kritiek of controle, weet vaak niet hoe gezonde relaties eruitzien. Onderzoek toont aan dat kinderen van perfectionistische ouders vaak worstelen met afhankelijkheid als volwassenen. Ze zoeken dan relaties met mensen die hen bevestiging geven.
In perfectionistische gezinnen is hulp vragen vaak een teken van zwakte. Of ouders nemen alles van je over, omdat ze denken dat hun kind het niet goed genoeg doet. Hulp vragen voelt hierdoor als falen. Dit leidt tot stress en uitputting, terwijl kwetsbaarheid tonen juist een teken is van kracht.
Als ouders voortdurend over grenzen heen gaan om ervoor te zorgen dat hun kind perfect is, leer je als kind dat jouw ‘nee’ er niet toe doet. Later in het leven kan dat ervoor zorgen dat je het moeilijk vindt om grenzen aan te geven, of dat je je schuldig voelt als je dat wel doet.
Ook volwassen kinderen hebben behoefte aan erkenning en verbinding van hun ouders. Juist als volwassene kunnen simpele, oprechte woorden van je ouders een wereld van verschil maken. Dit zijn 6 dingen die volwassen kinderen graag van hun ouders willen horen.
Bron: Your Tango
Als ouder wil je dat je kinderen gelukkig, zelfverzekerd en emotioneel sterk opgroeien. Volgens Jean Twenge, hoogleraar psychologie aan de San Diego State University, kan één eenvoudige opvoedregel het verschil maken: geen telefoons en tablets in de slaapkamer ’s nachts.
De Britse opvoedgoeroe Gina Ford (71) steekt het niet onder stoelen of banken: volgens haar draait het gezinsleven anno nu té veel om de kinderen.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Een gesprek dat normaal vol grapjes, herkenbare mom-talk en theekletspraat zit, krijgt deze keer een rauwe rand. In de nieuwste aflevering van hun podcast Chantal & Tina praten Chantal Janzen (46) en Tina de Bruin (51) openhartig over de heftigste periode in Tina’s leven.
Kim Feenstra deelt op Instagram een openhartig bericht over haar jeugd, haar trauma en het moederschap. Haar vijfjarige zoon Brooklyn heeft haar geholpen haar pijn uit haar jeugd te verwerken: “Door hem weet ik wat echte liefde is. Hij heeft mij leren voelen. Leren spelen. Leren helen. Hij heeft het innerlijke kind in mij leren […]
Overal waar je kijkt liggen kruidnoten, marsepein en chocoladeletters te lonken. Maar hoeveel suiker zit er nou écht in al dat lekkers?
