Moederleeuw: ‘Voor ik wist wat er gebeurde, stond ik terug te schreeuwen’
Beeld: Shutterstock
Zelfs de meest geduldige moeder krijgt een kort lontje wanneer hun kleine schat wordt bedreigd. Want zeker, het is een draak, maar wél de mijne.
Claudia (30), moeder van Joris (4) en Tim (1):
“Joris is, ik zeg het maar gewoon, behoorlijk lomp. Net Popeye, lachen mijn vriend en ik weleens, hij kent zijn eigen kracht niet. Dus loopt Tim vaak met blauwe plekken omdat zijn broer weer eens te hard met een stuk speelgoed heeft lopen zwaaien.
In de speeltuin moet ik goed opletten, omdat Joris bij het graven van een kuil voortdurend zand in de ogen van andere kinderen weet te krijgen. Als er al eens oproer ontstaat door wat hij heeft gedaan, ben ik dus altijd degene die meteen door het stof gaat en de boel sust. Maar mijn kind mag dan lomp zijn, hij is niet gemeen. Of oneerlijk.
Toontje lager, vriend
Dus toen hij het trappetje van de glijbaan beklom en door een ander kind werd afgetroefd om vervolgens op luide toon door de vader van dat kind te worden aangesproken, bekeek ik dat tafereel met groeiende boosheid. Die man stond echt tegen hem te schreeuwen, ik zag Joris steeds verder ineenkrimpen.
Met grote stappen liep ik erop af en voor ik wist wat er gebeurde, stond ik terug te schreeuwen. Hij hield verbaasd zijn mond, vast niet gewend dat een vrouwtje van 1.68 meter tekeerging tegen een man van bijna twee meter. Ik zelf ook niet. Maar het voelde wel goed.”
Lees ook – Juf Iris bedenkt déze briljante truc om Thijs (12) te laten luisteren >
Gaan we niet doen
Lieke (35), moeder van Sef (7):
“Ik weet ook wel: als juf word je overspannen als je een klas vol Sefjes hebt. Het is een lieverd, maar hij is snel afgeleid, zit achterstevoren, hangt de clown uit en praat hard. De juf heeft haar handen er soms vol aan en dat krijgen we bij elk gesprek ook te horen. Dus dat de IB’er van de school erbij betrokken werd en dat er werd gesproken over ‘eens verder kijken’, dat snap ik.
“Een soort tsunami van woede en rechtvaardigheidsgevoel kwam boven”
Maar toen de juf vrij achteloos liet vallen dat ze voor Sef aan speciaal onderwijs zat te denken, gebeurde er iets in mij. Een soort tsunami van woede en rechtvaardigheidsgevoel kwam boven. ‘Er gaat hier helemaal níemand naar het speciaal onderwijs!’ bulderde ik door de Teams-call met het zorgteam van de school. Doodstil was het ineens. ‘O… oké’, zei de juf nog. Ik heb haar er nooit meer over gehoord. Sef zit nog steeds gewoon op deze school.”
Met een abonnement op Kek Mama geniet je van mooie voordelen:
*Goedkoper dan in de winkel
*Lees elke maand als eerst Kek Mama
*Gratis verzonden
