Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: Juf Ineke (43) geeft les aan Sterre in groep zeven.
“De dag voor de vakantie. Ik hou van mijn werk, maar nu tel ik de uren, zo moe ben ik. Ik kijk naar de autistische Sterre. Ze straalt. Goddank. Als het goed gaat met mijn leerlingen heb ik een betere vakantie. In Sterres geval heb ik ook nog een bijdrage kunnen leveren. Sterre heeft geen veilig thuis. Ze woont bij haar moeder Nina, die alcohol- en drugsverslaafd is. Bij haar vader Gerrit mag ze maar een dag in de twee weken zijn omdat hij haar te druk vindt. Sterres jongere broertjes wonen wel bij hem.
Mijn gedachten gaan terug naar de zomervakantie. De dag ervoor kwam Sterre de klas in met haar arm in het gips. Ze vertelde dat de auto stuk was, ‘helemaal stuk’. Verder viel er weinig van haar gezichtje af te lezen. Ik kon haar moeder niet bereiken, daarom liep ik na schooltijd met haar mee naar huis.
Nina zat onder de blauwe plekken. Ze had haar arm in een mitella, een paar fikse kneuzingen en een hersenschudding. Stukje bij beetje vertelde ze me dat ze haar auto total loss had gereden, terwijl Sterre naast haar zat. Ze rook naar drank en keek verward. Ik concludeerde dat Sterre niet zes weken alleen bij haar moeder kon zijn, zonder toezicht van school. Ze moest naar een goede vakantieopvang. De orthopedagoog was ziek, dus googelde ik die middag zelf alle opties in onze provincie. Ik schreef de telefoonnummers op zodat ik de volgende dag meteen aan de slag kon. Net voor middernacht kroop ik in bed.
De volgende dag om twaalf uur zwaaide ik mijn leerlingen en hun ouders uit, hun armen vol tekeningen en knutselwerkjes. Daarna haastte ik me naar binnen en begon te bellen. Maar ik was te laat, alle kampen waren al vol. Om half vier had ik nog niets kunnen regelen.
Vertwijfeld belde ik Sterres vader – zonder enige hoop, zijn verantwoordelijkheidsgevoel waar het Sterre betreft is nihil. Zag hij echt geen mogelijkheid om Sterre in huis te nemen? Nee dus. Aan zijn twee jongens had hij zijn handen vol en over een week zou zijn vriendin met haar kinderen bij hem intrekken. ‘Juf, u begrijpt het wel hè. Toen we nog in het oosten van het land woonden was het veel makkelijker’, zei hij nog.
Het oosten van het land, mijmerde ik, toen ik had opgehangen. Wat was daar dan zo bijzonder? Ik pakte het oude dossier van Sterre erbij uit de periode dat het gezin nog in Doetinchem woonde. En toen vond ik het: Sterre had daar ooit een tijd doorgebracht in een woonboerderij voor kinderen met een beperking toen haar moeder ziek was. Het personeel kende haar daar, zij kende hen. Ik belde de boerderij, legde de situatie uit, de zinnen kwamen als vanzelf… En het lukte. Voor een oudgediende als Sterre was nog er wel een plekje.
Omdat Nina geen auto meer had, bracht ik haar en Sterre zelf. Toen ik Sterre bij haar oude stekje naar binnen zag huppelen wist ik dat ik een goede vakantie zou hebben. En dat is deze vakantie weer zo. Want Sterre mag er elke vakantie heen, tot ze naar de middelbare school gaat. Ik dank God op mijn blote knietjes.”
Juf Jasmijn vroeg Caspers moeder voorzichtig waarom hij nooit lunch mee heeft. Haar antwoord? Je leest het hier.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Bianca (31) is communicatieadviseur en woont samen met partner Pascal (35) en zoon Floris (2). Met zijn drieën vormen zij een levendig gezin waar zelden iemand stil zit óf zijn mond houdt. In haar eerlijke en herkenbare columns schrijft Bianca over hun gezellige en drukke leven, met alle chaos en liefde die daarbij hoort.
Denk je iets liefs te doen, is je schoonmoeder er al een heel jaar boos om. Annet can’t win.
Astma bij kinderen is dus veel meer dan ‘pech in de familie’. Uit een grote studie van het Emma Kinderziekenhuis van Amsterdam UMC blijkt namelijk dat ook je woonplek en thuissituatie een flinke vinger in de pap hebben. Zo wonen kinderen met ernstig astma vaker in een huurhuis, groeien ze op in gezinnen met een […]