Beeld: Shutterstock
Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Iris (37), geeft les in groep acht.
Dinsdagmiddag. “Juf, ik zit vast”, zegt Thijs (12). Ik had hem gevraagd het gordijn dicht te doen tegen de zon. Nu heeft hij zich in het gordijnkoord gewikkeld. De klas begint te lachen. Zoals Thijs’ bedoeling was. Hij wil graag bij de populaire kinderen horen. Een probleem daarbij is dat hij een kop kleiner is dan de rest van de klas. Verder kan hij niet meekomen met leren, dat is ook niet bevorderlijk voor zijn status. Wat doe je dan? Je gaat gek doen, de clown uithangen. En nooit, maar dan ook nooit, doen wat de juf wil. “Blijf maar staan, Thijs”, zeg ik. “Ik ga wat opdrachten geven voor de Citotoets.” Mijn leerlingen zijn ambitieus, dus ze gaan meteen schrijven. Niemand let meer op Thijs, die nu voor niets in zijn gordijnkoord gewikkeld zit. In twee tellen maakt hij zich los en loopt naar zijn plaats, dus met dat vastzitten viel het wel mee, zoals ik al verwachtte.
Dan zeg ik: “Thijs, ik weet het niet meer. Je hebt me al twintig keer beloofd dat je niet meer de aandacht zou trekken. Misschien moet ik je ouders bellen.” Ik weet van de directeur dat Thijs’ vader heel streng kan zijn. Die heeft me verteld dat Thijs de portemonnee van mijn voorgangster uit haar tas heeft gepakt, om zijn klasgenoten te laten zien hoeveel hij durfde. De juf had zijn ouders gebeld. Na school was zijn vader Thijs komen ophalen. Woedend. Hij had tegen Thijs geraasd dat hij een dief was, en dat hij hem naar kostschool zou sturen als de juf hem nog een keer zou bellen. Veel klasgenoten waren daar getuige van geweest. Thijs wordt een beetje witjes. “Juf, wilt u dat alstublieft niet doen? Ik zal voortaan opletten!”
Lees ook – Elk kind een labeltje: ‘Ik vind dat we doorslaan’ >
“Maar hoe kunnen we ervoor zorgen dat je deze keer ook echt doet wat je belooft?” vraag ik. Wat ik hoopte, gebeurt: de klas gaat meedenken. “Als je doet wat de juf zegt, hoef je niet naar kostschool”, roept Karim (11). Johannes (11), die het beste kan voetballen: “Juf Iris heeft heel veel geduld met je.” Wijze Kiki (10): “Je hoeft niet de hele tijd leuk te doen. We vinden je ook aardig als je gewoon doet.” Met deze opmerking brengt Kiki me op een briljant idee, al zeg ik het zelf. Ik kan er twee vliegen in één klap mee slaan: Thijs’ behoefte om de grappenmaker uit te hangen, en zijn leesvaardigheid bevorderen. “Thijs, ik heb thuis een moppenboekje”, zeg ik. “Elke dag dat je gehoorzaamt mag je daar een mop uit vertellen.”
Thijs kijkt opgelucht. De volgende dag neem ik mijn boekje mee. Thijs is als was in mijn handen, dus hij mag een grapje uitkiezen. Hij oefent ermee tijdens de leesles. Om twee uur komt zijn moment. Met zijn tong uit zijn mond leest hij voor: “Twee slak-ken staan op de stoep. De e-ne zegt te-gen de an-de-re: ‘Kom, we ste-ken o-ver.’ Zegt de an-de-re: ‘Nee, niet doen, vol-gen-de week komt er een bus langs!” Zijn klasgenoten lachen harder dan ze ooit om Thijs’ grappen hebben gelachen. Ik ben ontroerd door hun solidariteit. En ik vermoed dat ik aan Thijs voortaan een ideale leerling heb. Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan. Meer Kek Mama? Volg ons op Instagram >
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Zangeres Eva Simons, die dit jaar de rol van Maria speelt in The Passion, deelt een intens persoonlijk verhaal. Tijdens een repetitie voor de paasvertelling kreeg ze een miskraam. “Het was intens verdrietig.”
Weet je wat jij op dinsdag moet doen? Nee, geen was vouwen of kind nummer drie ophalen van zwemles. Dinsdag is dé dag om je vakantie te boeken. Dat is niet zomaar een moedergevoel, maar keihard onderzocht door de CheapTickets.nl.
“Ik vroeg het eigenlijk gewoon voor de grap…” Dat schrijft de 28-jarige Natallia Tarrien over het moment dat ze ChatGPT raadpleegde vanwege een vreemd gevoel in haar kaak. Wat begon als een onschuldig gesprekje met een chatbot, eindigde met een spoedopname, een bevalling en… het redden van haar leven.
Iedere ouder maakt fouten. Kleine, grote, gênante – het hoort erbij. En meestal kun je er achteraf hartelijk om lachen. Maar soms ook niet. Carlijn baalt nog altijd dat haar dochter zilveren tanden heeft door haar fout.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.