Zo grappig, mijn zoontje van zes geeft elke letter een kleur. De a noemt hij rood, de b geel. Hij is verbaasd als ik zeg dat ik alleen maar zwarte letters zie.
De tantes denken dat uw zoon synesthesie heeft. Een psycholoog kan het met zekerheid vaststellen (maar wij hebben meestal gelijk). In de hersens van synestheten is het een dolle boel. De zintuigen lopen door elkaar. Je hebt synestheten die geuren proeven, muziek zien, schilderijen horen. En dus ook mensen die letters in kleur zien, zoals uw zoon.
Synesthesie
Volgens Wikipedia maakt ‘het hersengebied waar de vorm van letters worden verwerkt, te veel verbindingen met het nabijgelegen hersengebied waar kleur wordt verwerkt.’ We zouden u graag de oorzaak uit de doeken willen doen, maar dat is voor de gemiddelde mens een doodlopende weg. Dan vallen namelijk woorden als ‘synaptogenese’, ‘pruningsprocessen’ en de ‘lobulus parietalis superior’. Natuurlijk snappen wij precies wat dat betekent, maar we zullen u er niet mee lastig vallen.
Lees ook
Dit ziet jouw baby van maand tot maand >
Muziek zien
Relevanter voor u is dat synesthesie wordt ervaren als een prettige afwijking. Er zijn geen synestheten bekend die ervan verlost willen worden. Zanger Stevie Wonder voorop. Hij is blind, maar hij kan wel muziek zien, in kleur zelfs. Dat geldt voor meer musici, zoals Pharrel Williams, Duke Ellington en de negentiende-eeuwse componist Franz Liszt. De laatste riep zijn onthutste orkest ooit toe: “Wat meer blauw in deze episode!”
Voor synestheten is de wereld interessanter dan voor gewone mensen. Ze bevinden zich als het ware in een constante lsd-trip. Uw zoon leeft in een kleurrijke wereld waarin hij irritante mededelingen als ‘Deze trein is vertraagd’ en ‘Verboden toegang’ in alle kleuren van de regenboog ziet. Hippies uit de flowerpower-tijdperk zouden ervoor tekenen.
De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 34, 22 en 20) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.”
Ook een opvoedvraag? Mail ’m naar elsendo@kekmama.nl
Dit artikel staat in Kek Mama 13-2018.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
