‘Mijn dochter (11) kan niet goed leren en moet waarschijnlijk naar het vmbo’
De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog.
‘Mijn lieve, vrolijke dochter (11) kan niet goed leren en moet waarschijnlijk naar het vmbo. Haar grote broers zitten op het gymnasium, mijn man en ik zijn jurist. We wonen ook nog eens in een buurt waar alle kinderen vwo doen. Ik vind het zo sneu voor haar.’
Els en Do: “Die gedachte moet u vooral niet uitdragen. Voor u het weet voelt uw dochter zich mislukt. Steelt ze, liegt ze, is ze aan de drugs, heeft ze terroristische neigingen? Dan moet u zich zorgen maken. Niet als ze niet op het gymnasium komt.
Belangrijker dan een universitaire graad
Ze is een lieve, vrolijke meid zegt u. Dat is duizend keer belangrijker dan een universitaire graad. Het wemelt van de academici die niet aan de slag komen. Naar vmbo’ers is veel meer vraag. Zij hebben Nederland groot gemaakt. Een stad kan maanden zonder burgemeester, maar geen dag zonder de loodgieter, de kantinemevrouw of de vuilnisman. De CEO kan rustig griep krijgen, maar iedereen raakt in paniek als de crècheleidster of gezinshulp niet komt opdagen.
Lees ook
Sterk en weerbaar
Maak uw dochter sterk en weerbaar, geef haar zelfvertrouwen. Met haar karakter kan ze een parel worden voor de maatschappij. Ze kan zelfs een tante Els worden. Toen zij in de zesde klas zat, dat heet nu groep 8, kregen haar ouders te horen: “Elsje kan met veel begeleiding heel misschien de mavo halen.” Haar ouders hadden allebei een universitaire studie gevolgd, maar gingen er evengoed ontspannen mee om. Ze zeiden: “Els, jij bent volgens ons slim genoeg voor de mavo. Als je nou zorgt dat je hard werkt en elk jaar overgaat, ben je zo snel mogelijk van school af.”
Dat heeft Els gedaan. Na haar eindexamen heeft ze geen leerboek meer opengeslagen. Sindsdien heeft ze zo veel wijsheid opgedaan, dat ze u in deze rubriek precies kan vertellen hoe het leven in elkaar zit.”
Opvoedtantes Els en Do: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 34, 22 en 20) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.”
Dit artikel staat in Kek Mama 01-2019.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
