‘Ik zeg te vaak ja tegen mijn kinderen en nu moet ik ervoor opdraaien’

Omkopen

Karen legt verder uit: ‘Ik ben vaak moe. En daarom zeg ik al snel: ‘Prima, je mag een snack/speelgoedje/spinner terwijl je al 17 spinners hebt’, en ik probeer mijn kinderen om te kopen voor hun medewerking na een lange dag. Maar de meesten van ons zijn schuldig aan het verwennen van hun kinderen, of het nou is om ze stil of blij te houden, of omdat we van ze houden en er moe van worden om altijd een spelbreker te moeten zijn. Maar als ik vervolgens de kelder opruim en de planken bezwijken bijna onder het gewicht van 984 stukken speelgoed die stof staan te verzamelen, dan moet er iets veranderen. Hoe moeilijk ik het ook vind, het wordt tijd dat mijn kinderen hun moeder en vader het woord ‘nee’ horen zeggen.’

Lees ook
PERSOONLIJK: ‘Ik ben geen slechte moeder, ik doe mijn best' >

Krachtig woord

Karen heeft sindsdien het roer omgegooid. Er mogen geen nieuwe spullen worden gekocht zonder eerst iets ouds weg te gooien. Als haar dochter een nieuw knuffelbeest wil, moet een ouder exemplaar eerst het veld ruimen. ‘Ik zeg waarschijnlijk nog steeds vaker ja dan ik nee zeg. Maar ik probeer aan mijn ‘ja’ iets te koppelen: ‘Ja, er mag een vriendje komen spelen, maar dan moet je eerst je kamer opruimen.’ En ik zeg ook vaak ‘nee’. Want er zit kracht in dat woord. En als we aardige, nuttige burgers willen opvoeden die ergens iets om geven, dan moeten onze kinderen dit woord zo nu en dan horen.’