COLUMN ROOS: ik heb twee enorm masculiene testosteronaapjes gebaard

18.06.2015 11:10

“Jij bent geen mens.”
“Huh? Wat ben ik dan?”
“Jij bent een meisje.”

Er gaat bij ons thuis gendergelijkeopvoedingsgewijs iets niet helemaal lekker. Ik had zulke verantwoorde plannen voor ik kinderen kreeg. Werden het meisjes, dan zou ik ze zowel met poppen als autootjes overladen. Bleken het jongetjes, dan mochten ze zich net zo hard vergapen aan een Cars-garage als aan een barbiehuis. Het werden twee jongetjes. En dat barbiehuis kwam er nooit.

Ik zie me nog triomfantelijk onze woonkamer binnenkomen, een babypop op mijn arm. Hoogzwanger was ik van de jongste en het leek me aardig mijn oudste een beetje voor te bereiden. “Kijk, Miró, hier heb jij je eigen baby.” Even reageerde hij enthousiast. Hij pakte het ding op en sjouwde er al oetsjiekoetsjie kirrend mee door het huis. Maar vijf minuten later stond hij als een bezetene met een vork in haar ogen te prikken, waarna hij haar aan één armpje joelend boven zijn hoofd slingerde. “Kijk mama, ze kan ook stuk!”

Geachte fanatieke jaren-zeventig-feministen, mea maxima culpa maar ik heb twee enorm masculiene testosteronaapjes gebaard. Wat ik ook zeg, hoe hard ik ze ook positieve voorbeelden probeer te geven (“Kijk eens wat een leuk speelgoedkeukentje!”), roze noemen ze ranzig, poppenwagens doen alleen dienst om zand en stenen in te vervoeren en Elsa van Frozen vinden ze een doos (oké, hier hebben ze een punt).

De hele column van Roos staat in Kek Mama 07-2015. 

Roos Schlikker is journalist, schrijver, columnist en theatermaker, zowel letterlijk als figuurlijk. Samen met haar man heeft ze twee zonen: Miró (5) en Róman (3). Mail Roos op roos@kekmama.nl.