Als moeder moet je wel tegen een beetje viezigheid kunnen, maar sommige kinderen zoeken de grenzen op van wat je als mens kunt verdragen.
Nina (32):
“Onze buurkinderen zijn continu verkouden. Althans, voor mijn gevoel. Ze hebben ze altijd allebei een enorme klodder snot aan hun neus hangen. Ik heb al talloze keren met een flinke prop papier de boel een beetje schoon proberen te krijgen, maar een minuut later drupt het dan weer. En dan eten ze ook nog eens heel vies. Smakken, mond open; ik kan het niet aanzien en daarom krijgen ze van mij ook nooit iets lekkers.
“Smakken, mond open; ik kan het niet aanzien en daarom krijgen ze van mij ook nooit iets lekkers”
Onlangs mopperde ik erover tegen mijn vriend en zonder dat ik het doorhad heeft Lisa (5) dat meegekregen. ‘We krijgen hier geen koek, want mijn moeder vindt jullie smerig’, hoorde ik haar zeggen. Ik schaamde me dood en heb het ongemakkelijk lachend goed proberen te maken door zakjes chips uit te delen. Ik zie nog de snottebellen in die chips-vermalende mondjes druipen. Brrr.”
Lees ook – Poep, luizen, kots en snot: ‘Getver, wat zijn kinderen vies’ >
“Met drie buurkinderen in haar kielzog kwam Jessie (5) onze tuin onlangs inlopen. Ze had iets gevonden. Het was een soort muis, hij was dood en moest begraven worden, met bloemen erbovenop, zei ze bloedserieus. Ik durfde bij die woorden al bijna niet meer in haar handen te kijken.
“Hij was dood en moest begraven worden, met bloemen erbovenop, zei ze bloedserieus”
Toch deed ik het. Er lag een rat. Een rat die al aan het ontbinden was. Ik heb zo hard ‘gadverdamme’ gegild dat ze het beest meteen uit haar handen liet vallen. Daarna heb ik ’m met een schep de tuin uitgewerkt en Jessie onder de douche gezet. Ik heb mijn dochter op haar hart gedrukt nooit meer spontaan dierenuitvaartondernemertje te spelen. Ik vrees echter dat dit niet de laatste keer zal zijn.” Dit artikel staat in Kek Mama 11-2022. Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
In veel huiskamers ging afgelopen week een collectieve “huh?!” door het land. Terwijl ouders nog druk bezig zijn met het bewaren van hét grote decembergeheim, komt Het Sinterklaasjournaal met scènes waarbij je als ouder spontaan je hand voor de tv wilt gooien.
In Groningen gebeurt binnenkort iets nieuws: de allereerste stadsoppas van Nederland opent haar deuren. Ouders kunnen hun kind er maximaal drie uur achterlaten terwijl zij eindelijk even naar de kapper, sportschool of gaan shoppen. Klinkt als pure luxe, toch?
Er zijn van die kledingstukken die je aantrekt en meteen denkt: ja hoor, dit wordt mijn nieuwe uniform voor de rest van de winter. Nou, de coltrui van HEMA hoort absoluut in die categorie.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
Je weet wat ze zeggen: zodra de ene deur sluit, gaat er een andere open. Dat geldt ook voor Michelle Bollen. De influencer komt met een romantisch plot-twist waar half Nederland van mee smult.
Soms gebeurt er iets in een gezin dat zo onvoorstelbaar is, dat het voor altijd in je hart gegrift blijft. Voor de familie Blom uit Een Huis Vol is dat het verlies van hun dochtertje Miriam.
