Lieve (30) is moeder van Jan (3) en Dries (1). Ze was gelukkig getrouwd, tot haar man afgelopen Kerstmis totaal onverwachts zijn koffers pakte. Voor Kek Mama schrijft ze over alles wat ze sindsdien doormaakt. Deze week: Lieve gaat in haar uppie met haar twee zoons kamperen, maar dan slaan de vakantietwijfels toe.
Ik ga het gewoon doen. Met mijn twee jongens op vakantie. Niet luxe all-inclusive, hoewel ik dat echt wel zou willen, maar gewoon ouderwets op de camping. Caravan, voortent, luifeltje. Godzijdank wil mijn vader de sleurhut uitlenen en kan ik opzoek naar een geschikte locatie voor ons drietjes.
Volgens mij maakt het voor Jan en Dries niks uit of we nou naar Frankrijk rijden of 30 kilometer verderop gaan staan, dus ik zoek het lekker dichtbij huis. Ik zal de avonden immers alleen zijn en dan kunnen er tenminste nog vriendinnen langskomen. En hoe langer ik erover nadenk, hoe handiger het eigenlijk is. Stel je voor dat ik het helemaal niet trek, de kinderen uitzonderlijk vervelend zijn, ineens buikloop krijgen of het gewoon 14 dagen achter elkaar regent en ik geen kledingstuk meer droog krijg.
Op één van mijn laatste werkdagen voor de vakantie speur ik nog even last-minute de campings in de omgeving af en boek dan gewoon. Een camping met binnenzwembad, buitenzwembad en een indoorspeelparadijs voor een hele schappelijke prijs. We staan aan een strandje en kijken uit over het water. Het toiletgebouw is lekker dichtbij en het ziet er naar uit dat er genoeg kinderen te vinden zijn die er met mijn jongens een onvergetelijke vakantie van kunnen maken.
Als in de dagen erna de zon begint te schijnen en we al in de vakantiestemming beginnen te komen, beginnen ook de vakantietwijfels langzaam toe te slaan. Hoe ga ik in hemelsnaam zwemmen met twee kleine kinderen? En wat als ik naar het toilet moet? Dan zullen de kinderen mee moeten, laat staan dat ik moet douchen en we ons met z’n drieën in zo’n warm, benauwd hok moeten proppen. Ik speur het halve internet af op zoek naar camping-life-hacks. Ik besluit twee goedkopen IKEA-kinderstoelen aan te schaffen waar de heren wel even in kunnen worden geparkeerd als ik naar het toiletgebouw ren en ga drie keer oefenen met zwemen. Jan luistert heel goed en blijft, zolang ik hem een Kindersurprise beloof, keurig in het pierenbadje. En als Dries in slaap valt in de buggy, is er genoeg tijd om met hem van de glijbaan af te gaan en een duik in het diepe bad te nemen.
Langzamerhand verdwijnen mijn twijfels en neemt de zin om te gaan toe. En naast die zin vind ik het stiekem ook best wel stoer dat ik alleen met mijn twee jongens ga kamperen. Na deze moeilijke periode hebben ze het verdiend om eens lekker weg te gaan en samen met mij te genieten van het buitenleven. De koffers kunnen bijna worden gepakt, de wijn staat al klaar en dat ene goeie boek dat ik al anderhalf jaar probeer te lezen ligt klaar. Eens kijken hoeveel weken, dagen of bladzijden we het vol gaan houden, die 30 kilometer verderop.
Als ouder denk je soms dat je alles wel ongeveer weet: hoe je moet troosten, hoe je grenzen uitlegt, hoe je je kind leert om aardig te zijn. Tot er ineens iets gebeurt wat niet in de opvoedboeken staat.
Je kind is je dierbaarste bezit en je wilt ten alle tijden dat je kind veilig is, ook als ze niet bij jou is. Met een dubbel gevoel liet Margje haar dochter logeren bij een vriendinnetje. Had ze maar naar haar gevoel geluisterd.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Want niet elke stiefmoeder is een boze heks met een appel… Stiefmoeders hebben het vaak zwaar te verduren. Bedankt, Disney – met je stiefmoeders die óf in spiegels praten óf gifappels brouwen. Want eerlijk is eerlijk, in het echte leven bestaan er ook héél veel geweldige stiefmoeders.
Een solo-tripje naar Lille om even op te laden? Klinkt als de droom van elke moeder met zeven kinderen. Voor Lisa Jansen, beter bekend als de nuchtere moeder van het gezin Bal uit Een huis vol, werd het een avontuur vol stress, wifi-drama en een onverwacht telefoontje van de politie.
Weet je nog hoe je als baby voor het eerst in bad ging, of dat moment waarop je je moeder voor het eerst herkende? Waarschijnlijk niet. We kunnen ons niets herinneren van onze eerste levensjaren en dat leek altijd logisch, want ons brein zou toen simpelweg nog niet klaar zijn om herinneringen op te slaan.
