Fotografie: Mark Groeneveld
Yolanthe Cabau woont met zoon Xess (8) in Los Angeles. In deze column deelt ze haar ervaringen als single moeder en carrièrevrouw.
Misschien wel een van de meest gestelde vragen in mijn dm: of ik nog een tweede kindje wil.
Ik heb nooit een geheim gemaakt van mijn kinderwens. Een groot gezin is iets waar ik altijd al van droomde. Misschien ook wel omdat ik zelf uit een groot gezin kom met negen meiden en vier broers. Niet helemaal van deze tijd misschien, zo’n groot gezin, maar oh wat vond ik dat leuk als kind.
Chaotisch en druk was het zeker, maar er was altijd zo veel plezier en gezelligheid. Een dozijn aan broers en zussen om mee te lachen en tegelijkertijd het gevoel van een warme deken aan steun. Ik heb een hele hechte band met ze; het zijn mijn beste vrienden. Ook al zien we elkaar niet iedere dag en wonen we op verschillende plekken, we zijn altijd met elkaar verbonden, spreken elkaar dagelijks en zijn er altijd voor elkaar. Ik ben hier zo dankbaar voor.
Dat gevoel, die band en liefde, wilde ik ook creëren voor mijn eigen kinderen. Ik droomde altijd van een gezin met vijf kinderen. Die droom heb ik ergens wel laten varen nu, maar toch hoop ik om nog eens moeder te worden. Een of twee kindjes erbij lijkt me fantastisch. Ik zie daar wel een man bij. Alleen een kind opvoeden is heel bijzonder en mooi – de hechte band die je met je kind hebt – maar het is soms ook zwaar en eenzaam.
“Alleen een kind opvoeden is heel bijzonder en mooi, maar het is soms ook zwaar en eenzaam”
Ik zou het zo leuk vinden om het ouderschap met een papa te delen, samen een team te vormen en kleine momenten te delen zoals schooloptredens, het eerste tandje die eruit valt, het maken van een werkstuk of het uitzwaaien van je kind bij een schooluitje. Die momenten en gevoelens van trots, liefde en soms verdriet, zou ik zo graag delen. Dat doe ik nu ook met Xess zijn vader, maar het is toch anders wanneer je niet samen bent en op afstand van elkaar woont. Ik sta er hier wel alleen voor.
Lees ook – ‘Na de scheiding zocht ik hulp bij een psycholoog‘ >
Ik voel me gezegend met een kind als Xess. Hij is positief, lief, makkelijk en denkt altijd met mij mee. Met hem voelt het alsof mijn wereld al compleet is. Of ik toch ooit nog eens moeder mag worden? De tijd zal het leren..
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).