Fotografie: Mark Groeneveld
Yolanthe Cabau woont met zoon Xess (7) in Los Angeles. In deze column deelt ze haar ervaringen als single moeder en carrièrevrouw.
Na het lezen van opmerkingen als ‘had je liever een meisje gehad met dat lange haar?’ of ‘waarom die gekke pet?’ hoop ik weer dat Xess nog heel lang zeven is en wegblijft van social media. Toch vroeg hij mij laatst of hij zijn eigen YouTube-kanaal mocht starten. Xess heeft een camera en vindt het leuk om zijn avonturen te filmen. Zo maakt hij filmpjes van zijn bevindingen in het park, kleine insecten in de natuur en van het bouwen van hutten in het bos. Deze video’s wilt hij graag met zijn vriendjes delen op YouTube. Aan de ene kant vind ik het superleuk dat hij zo creatief bezig is en wil ik hem hierin supporten. Maar aan de andere kant wil ik hem als moeder beschermen tegen de negativiteit van social media.
Door negatieve comments van anderen word je je soms bewust gemaakt van bepaalde onzekerheden of punten waar je voorheen helemaal niet onzeker over was. Dat vind ik denk ik het moeilijkste aan social media: het kan jouw zelfbeeld aantasten. Het is lastig om hard te blijven, bij jezelf en er helemaal niks van aan te trekken. Vooral op jonge leeftijd ben je nog zo kwetsbaar. Al moet die angst je niet weerhouden om te doen wat je wilt doen. Creatieve platformen als YouTube en Instagram moeten juist een plek zijn waar je jezelf kan zijn en je creativiteit kan uiten. Daar zijn ze immers voor bedoeld.
Lees ook – ‘Één woord kan zoveel met je doen’
Voor nu deelt Xess zijn filmpjes met familie en vriendjes, gewoon op de televisie thuis. Toch denk ik wel dat je social media op een gegeven moment niet tegenhoudt. Andere kinderen van school krijgen een social media-account en dan wil je jouw kind niet als enige weerhouden. Ik denk dat het vooral belangrijk is dat je goed met elkaar praat over de effecten van social media.
“Dat vind ik het moeilijkste aan social media: dat het je zelfbeeld kan aantasten”
Ik geef Xess heel bewust mee dat de kracht en schoonheid van mensen ligt in hun karakter en hun gedrag naar anderen. De liefde die mensen geven, het werk dat mensen doen, de passie die iemand nagaat. De kracht ligt binnenin. Uiterlijke kenmerken zijn bijzaak. Ik vind het belangrijk dat ik dit zo vroeg mogelijk al meegeef zodat hij later niet het gevoel heeft dat uiterlijk het enige is dat telt. Ik weet namelijk hoe kwetsbaar je kunt zijn voor de meningen van anderen in je puberteit.
Stiekem hoop ik dat de wereld van perfectie, ideaalbeelden en uiterlijk verandert en social media het karakter krijgt van een 7-jarige: je druk maken om de kleuren voor je tekening en om de vraag of marsmannetjes bestaan.
Soms gebeuren er dingen die je nooit verwacht… zoals bevallen tussen de frietjes en milkshakes. Voor Alyce Rotunda uit Michigan werd dit werkelijkheid toen haar vierde kindje besloot niet te wachten tot het ziekenhuis. Haar dochtertje Matilda (inmiddels liefkozend McTilly genoemd) maakte haar entree op een parkeerplaats van McDonald’s, vertelt ze aan TODAY.
Soms voelt het moederschap een beetje alsof je een volle inbox probeert leeg te werken terwijl er continu nieuwe mails binnenploppen. Werk, partner, boodschappen, administratie, vriendinnen die je alweer veel te lang niet hebt gezien… en oh ja, die kinderen die ook nog aandacht, hulp met huiswerk en een fatsoenlijke maaltijd willen. Geen wonder dat […]
Geheimen fluisteren, eindeloos knuffelen, hun mening geven (soms nogal luid): een kind laat met verrassende signalen zien dat het zich veilig voelt bij je. Wij delen er een paar.
Elsemieke (31) is samen met T (33), moeder van twee zoontjes (4 en 2) en redacteur bij Kek Mama. Chaotisch, chronisch moe en heeft een brein met 46 tabbladen tegelijkertijd open. Probeert rust in de chaos te vinden, maar met drie mannen in huis is die rust ver te zoeken.
Hoe vaak zeg jij ‘ja’ tegen je kind terwijl je eigenlijk ‘nee’ bedoelt? Dat moment herkennen bijna alle ouders weleens. Soms zeg je ‘ja’ omdat het makkelijk is, omdat je hoofd vol zit of omdat je even geen zin in hebt in strijd.
Iedere moeder kent ‘m: die ene vader op het schoolplein die áltijd een grap paraat heeft, met iedereen een praatje maakt en stiekem misschien bijna een beetje té charmant is. Is het toeval? Nee hoor, de sterren hebben er een handje in.