Yolanthe: ‘Na de scheiding zocht ik hulp bij de psycholoog’
Fotografie: Mark Groeneveld
Yolanthe Cabau woont met zoon Xess (8) in Los Angeles. In deze column deelt ze haar ervaringen als single moeder en carrièrevrouw.
In Amerika lijkt het erop dat een bezoek aan de psycholoog net zo normaal is als een tandartsafspraak. In elk gesprek vliegen de termen ‘my therapist said’ en ‘my life coach told me’ je om de oren. Het is alsof het praten over je geestelijke gezondheid hier net zo alledaags is als het weerbericht bespreken. En eerlijk gezegd, is dat niet geweldig?
Taboe
In Nederland is er soms nog best een taboe als het gaat om het bespreken van persoonlijke struggles. In Amerika lijkt het daarentegen de norm te zijn om je diepste emoties te delen met een professionele coach. Ik vind het eigenlijk wel heel erg goed dat het hier zo normaal is om naar een psycholoog te gaan. Ik heb hier zo veel aan gehad toen ik niet lekker in mijn vel zat, zo net na de scheiding.
Lees ook – ‘Ik voel de druk op mijn borst; heb ik de juiste keuze gemaakt? >
Kapot van verdriet
In die tijd ging er van alles door me heen. Wie ben ik? Wat wil ik eigenlijk? Wat maakt mij nu echt gelukkig? Ik voelde me alleen, mijn hart was gebroken en voelde ik me onzeker over bepaalde keuzes die ik had gemaakt. Daarbij had ik had ik de volledige verantwoordelijkheid over mijn zoon Xess, werkte ik veel en wilde ik alles zo goed mogelijk doen. En dat terwijl mijn lichaam door alle stress en emotie zwak was. De professional kon vanaf een afstand naar mij en de situatie kijken en gaf me inzichten en tools. Zo kwam ik de dag weer door zonder kapot te gaan van verdriet.
“Ik voelde me alleen, mijn hart was gebroken en voelde ik me onzeker over bepaalde keuzes die ik had gemaakt”
Emotionele gaatjes
Inmiddels kom ik er al een tijd niet meer. Het gaat goed, maar als het ooit minder gaat aarzel ik er niet over om terug te gaan. Als je zelf middenin de storm zit, zie je het niet helder. Een professional wel. Ik zie het als een kracht om over je gevoelens te praten en hulp te zoeken als dat nodig is. Uiteindelijk zijn we continue aan het helen en onszelf aan het ontwikkelen tot een beter persoon. Of het nu net zo normaal is om naar de tandarts te gaan als naar de psycholoog? Dat denk ik wel. Ook onze geest moeten we blijven verzorgen om emotionele gaatjes te voorkomen.
