Fotografie: Mark Groeneveld
Yolanthe Cabau woont met zoon Xess (8) in Los Angeles. In deze column deelt ze haar ervaringen als single moeder en carrièrevrouw.
‘Ik zie je zondag om 10:00 uur in het bos bij de Paasrace, hè’, zei een vriendin tegen mij, toen ik net in Los Angeles was gesetteld. Paasrace? Toen ik naar LA verhuisde, had ik wel een idee bij Amerika. Dat alles groter en extremer zou zijn. Ja, de maaltijdporties zijn groot, bij feesten wordt er mega uitgepakt wat betreft versieringen en outfits en mensen zijn overdreven aardig. Maar ook elke feestdag wordt dus in extreme mate gevierd. Dat betekent dat met Kerst de hele stad, inclusief alle huizen, bomen en lantaarnpalen, in rode strikken wordt gehesen, met Thanksgiving struikel je bijna over alle kalkoenen die in supermarkten en buitenkraampjes wordt verkocht, en met Pasen, vind je overal XXL paaseieren en sta je op zondagochtend met je kind in het bos voor de Paasrace.
En nee, dit wordt niet georganiseerd door schoolouders die tuinstoeltjes en chocolade-eitjes bij elkaar verzamelen. Nee, het hele bos wordt volgebouwd met reusachtige springkussens, schmink kraampjes en heliumballonnen. Allemaal georganiseerd door de kerk. En iedereen is welkom, of je nu gelovig bent of niet.
Vergeleken met hoe ik vroeger Pasen vierde in Nederland, is het hier wel echt next level. Ik schilderde vroeger paaseieren op school, en liep een tocht door Hilversum met een Palmpasenstok als misdienaar. Niet echt te vergelijken met een heel stuk afgezet bos vol springkussens. Na de race kunnen kinderen springen op springkussens, zich laten schminken tot paashaas en paaseieren schilderen. Een hele happening dus. Tja, dat alles groot is in Amerika is een understatement. Ergens vinden Xess en ik dit helemaal leuk. Lekker uitpakken en wanneer het mogelijk is het leven groots vieren.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Iedereen weet: stilte bij kleine kinderen is altijd een slecht teken. Ze doen geheid iets wat niet mag. En dan zijn er nog gradaties in ‘wat niet mag’. Shannon viel stijl achterover door deze actie van haar peuter Ted.
Ze zeggen dat opa’s een speciaal plekje hebben in het hart van hun kleinkinderen, en eerlijk, we snappen allemaal waarom.
Er zijn van die momenten waarop je denkt: ‘Ik kan dit niet alleen’. De was wacht, het eten moet nog op tafel en je peuter huilt alsof de wereld vergaat. Gelukkig hebben we Kim Feenstra.
Suzan en Freek hebben op Instagram een ontroerende update gedeeld, vergezeld van een prachtige foto waarop Suzan trots haar babybuik laat zien.
Je zwangerschap mogen aankondigen is voor velen een leuk en memorabel moment. Voor Inge is het ook zeker memorabel, maar niet op de positieve manier die ze gehoopt had. Het moment dat ze de echo liet zien, staat in haar geheugen gegrift.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Charlotte, die regelmatig een verkeerde leeftijd krijgt aangemeten.