Fotografie: Mark Groeneveld
Yolanthe Cabau woont met zoon Xess (8) in Los Angeles. In deze column deelt ze haar ervaringen als single moeder en carrièrevrouw.
‘Ik zie je zondag om 10:00 uur in het bos bij de Paasrace, hè’, zei een vriendin tegen mij, toen ik net in Los Angeles was gesetteld. Paasrace? Toen ik naar LA verhuisde, had ik wel een idee bij Amerika. Dat alles groter en extremer zou zijn. Ja, de maaltijdporties zijn groot, bij feesten wordt er mega uitgepakt wat betreft versieringen en outfits en mensen zijn overdreven aardig. Maar ook elke feestdag wordt dus in extreme mate gevierd. Dat betekent dat met Kerst de hele stad, inclusief alle huizen, bomen en lantaarnpalen, in rode strikken wordt gehesen, met Thanksgiving struikel je bijna over alle kalkoenen die in supermarkten en buitenkraampjes wordt verkocht, en met Pasen, vind je overal XXL paaseieren en sta je op zondagochtend met je kind in het bos voor de Paasrace.
En nee, dit wordt niet georganiseerd door schoolouders die tuinstoeltjes en chocolade-eitjes bij elkaar verzamelen. Nee, het hele bos wordt volgebouwd met reusachtige springkussens, schmink kraampjes en heliumballonnen. Allemaal georganiseerd door de kerk. En iedereen is welkom, of je nu gelovig bent of niet.
Vergeleken met hoe ik vroeger Pasen vierde in Nederland, is het hier wel echt next level. Ik schilderde vroeger paaseieren op school, en liep een tocht door Hilversum met een Palmpasenstok als misdienaar. Niet echt te vergelijken met een heel stuk afgezet bos vol springkussens. Na de race kunnen kinderen springen op springkussens, zich laten schminken tot paashaas en paaseieren schilderen. Een hele happening dus. Tja, dat alles groot is in Amerika is een understatement. Ergens vinden Xess en ik dit helemaal leuk. Lekker uitpakken en wanneer het mogelijk is het leven groots vieren.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).