Fotografie: Mark Groeneveld
Yolanthe Cabau woont met zoon Xess (8) in Los Angeles. In deze column deelt ze haar ervaringen als single moeder en carrièrevrouw.
‘Ik zie je zondag om 10:00 uur in het bos bij de Paasrace, hè’, zei een vriendin tegen mij, toen ik net in Los Angeles was gesetteld. Paasrace? Toen ik naar LA verhuisde, had ik wel een idee bij Amerika. Dat alles groter en extremer zou zijn. Ja, de maaltijdporties zijn groot, bij feesten wordt er mega uitgepakt wat betreft versieringen en outfits en mensen zijn overdreven aardig. Maar ook elke feestdag wordt dus in extreme mate gevierd. Dat betekent dat met Kerst de hele stad, inclusief alle huizen, bomen en lantaarnpalen, in rode strikken wordt gehesen, met Thanksgiving struikel je bijna over alle kalkoenen die in supermarkten en buitenkraampjes wordt verkocht, en met Pasen, vind je overal XXL paaseieren en sta je op zondagochtend met je kind in het bos voor de Paasrace.
En nee, dit wordt niet georganiseerd door schoolouders die tuinstoeltjes en chocolade-eitjes bij elkaar verzamelen. Nee, het hele bos wordt volgebouwd met reusachtige springkussens, schmink kraampjes en heliumballonnen. Allemaal georganiseerd door de kerk. En iedereen is welkom, of je nu gelovig bent of niet.
Vergeleken met hoe ik vroeger Pasen vierde in Nederland, is het hier wel echt next level. Ik schilderde vroeger paaseieren op school, en liep een tocht door Hilversum met een Palmpasenstok als misdienaar. Niet echt te vergelijken met een heel stuk afgezet bos vol springkussens. Na de race kunnen kinderen springen op springkussens, zich laten schminken tot paashaas en paaseieren schilderen. Een hele happening dus. Tja, dat alles groot is in Amerika is een understatement. Ergens vinden Xess en ik dit helemaal leuk. Lekker uitpakken en wanneer het mogelijk is het leven groots vieren.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
We kennen haar allemaal: de moeder die, terwijl jij nog druk staat te kletsen over traktaties en Cito-scores, al half in de auto zit. Niet omdat ze onvriendelijk is, maar omdat het schoolplein gewoon niet haar natuurlijke habitat is. En geloof ons: haar sterrenbeeld verraadt alles.