Column Saskia
Saskia Toonen (36) is getrouwd en moeder van A. (5) en B. (1.5). Ze schrijft en spreekt over emoties, het ego, moederschap, mentale gezondheid en rouw. Eerlijk, luchtig en altijd herkenbaar.
“Zaterdagochtend. We hebben het hele gezin inclusief hond ingeladen in de auto. Mijn man en ik zijn vandaag zes jaar getrouwd en dat gaan we vieren met een nachtje in een luxe tent op een Twentse boerderij. Door de speakers schallen Engelse kinderliedjes, door de oudste uitgekozen. Geen idee hoe het is ontstaan, maar al jaren kiest hij uit een rijk arsenaal aan talen kinderliedjes uit. Engels, Spaans, Italiaans, Fins, Zweeds en Frans zijn favoriet. De jongens knabbelen aan een broodje, mijn man en ik genieten van de rust, omdat je nooit weet tot hoe lang die duurt.
‘Oh shit’, zegt mijn man plots, ‘heb jij condooms meegenomen?’ Sinds ik een jaar voor m’n eerste zwangerschap de hormonen definitief gedag zwaaide, we op dit moment geen derde kind wens hebben, maar ik de sterilisatie van mijn man nog te vroeg vind, doen we ‘het’ met condoom. Het voelt iedere keer een beetje als een spannende one night stand als m’n man het condoom omrolt.
Ik denk aan mijn toilettas en wat ik er in de gauwigheid allemaal ingegooid heb, maar condooms kan ik me niet herinneren nee. ‘Nee, kak’, zeg ik.
‘Wat? Papa, mama, wat?’, klinkt er op dat moment vanaf de achterbank. Nadat mijn ouders vroeger zo vaak zeiden ‘dat leggen we uit als je groter bent’ heb ik me voorgenomen om alle vragen van de vijfjarige eerlijk te beantwoorden in voor hem begrijpelijke taal. ‘Kak’, zegt de jongste.
‘Een condoom doet papa om zijn piemel als we vrijen, zodat we niet nog een kindje krijgen’. Iedere keer als ik on the spot een vrij heldere definitie eruit geperst krijg, ben ik trots op mezelf. Het blijft stil op de achterbank, een teken dat de hersenen van de vijfjarige nu op volle toeren werken om de uitleg te verwerken. Ik weet dat er zo een wedervraag zal komen, en ben benieuwd – en licht bevreesd – welke dat zal zijn.
“Ik geef mezelf een schouderklopje voor een stukje normaliseren van seks”
‘Doen jullie dat dan ’s nachts? Want wij zijn daar nooit bij, toch?’
Mijn man en ik grinniken. ‘Ja want dat is iets voor ons tweeën’, leg ik glimlachend uit, ‘voor papa en mij. Later als jij gaat vrijen met iemand die je leuk vindt, in bed of op de bank of op een andere plek die jullie samen fijn vinden..’ – ik wil zijn beeld van vrijen niet meteen omkaderen tot nachtelijk in bed – ‘zijn wij daar ook niet bij’.
Weer is het stil. Op ‘Polly put the kettle on’ na. Ik geef mezelf een schouderklopje voor een stukje normaliseren van seks, dat wat ik vroeger zo gemist heb, waardoor ik zo lang zoveel schaamte heb ervaren voor mijn lijf en mijn gevoelens, niet wetend wat ik ermee moest. Ik wil dat onze jongens opgroeien met het idee dat het super normaal is om te vrijen. Dat hij zijn wensen uit zal durven spreken, de wensen van de jongen of het meisje waar hij mee gaat vrijen zal respecteren. Dat ie ruimte zal voelen.
Dan klinkt er gegiechel van de achterbank. ‘Of je kan vrijen in een raket’, roept ie met glimmende ogen.
Missie geslaagd.”
Lees meer van Saskia:
Saskia: ‘De voortdenderende trein van het gezinsleven komt niet tot stilstand’
Saskia: ‘Hij wijst me af, hij wil me niet als moeder’
Saskia: ‘Maandenlang voelde ik minder goed liefde voor hem dan voor ons eerste kind’
Wil je meer te weten komen over Saskia? Volg haar avontuur op Instagram via @saskiatoonen.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
We bereiden ons maandenlang voor op dé grote dag: de bevalling. Bevalplan? Check. Pufcursus? Check. Maar van presentatrice Shelly Sterk mogen we ons best vaker focussen op de periode ná de geboorte, het herstel: “Je lichaam is de volgende dag echt niet klaar voor een wandeling van tien kilometer achter de kinderwagen.”