Beeld: Paulien van Beusekom
Patrick (53) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
Een goeie vriendin van me, moeder van twee kleintjes, zat naast me op de bank en had wallen onder haar ogen die tot op haar knieën hingen. ‘Wat is er met je aan de hand?’ vroeg ik terwijl ik twee theetjes neerzette. Mijn dochtertje is de laatste tijd wat onrustig en slaapt weer bij me in bed,’ antwoordde ze. ‘Ohhhh, hoe leuk,’ riep ik. ‘Geniet er maar van. Voor je het weet is het voorbij en rollen ze met hun ogen bij alles dat je zegt.’ ‘Ben jij soms vergeten hoe het is om nacht in nacht uit om de haverklap wakker gemaakt te worden?’ vroeg die vriendin. Even dacht ik na. En ik moet eerlijk zeggen, achter mijn geromantiseerde herinnering van met z’n allen in een groot bed slapen, zat inderdaad weggestopt hoe het werkelijk was.
“Achter mijn geromantiseerde herinnering van met z’n allen in een groot bed slapen, zat inderdaad weggestopt hoe het werkelijk was”
Plots lag ik weer op het laatste randje matras, of meer de scherpe houten rand net ónder het matras, zeg maar het allerlaatste stukje bed waar je je aan probeert vast te klampen voor je er alsnog vanaf valt. Die. Onze pasgeboren zoon had maandenlang last van hevige buikkrampjes, gek genoeg alleen ’s nachts. Hartverscheurend om dat kleine lichaampje te voelen verkrampen in je armen. Als ouders ben je in alle staten. Dus nadat we hem wekenlang vijf, zes, zeven keer per nacht door de gangen en de kamers hadden lopen wiegen legde zijn moeder hem maar aan. Dat hielp niet alleen steeds heeeel even. Het was ook het begin van het einde van ons.
De kleine man wilde vanaf nu maar een ding. De tiet. Oke, oke, ik begrijp hem wel, maar dit hield in dat hij vanaf nu tussen ons in werd gelegd in bed. Automatisch betekende dat dat ik naar de zijkant schoof en omdat dat schattige manneke de neiging had om tijdens het aanleggen heel breeduit te gaan liggen, bleef voor mij een reepje matras over van ongeveer 20 cm breed. Daar lag ik dan. Al snel had ik rug- en
nekpijn van het geforceerd tegenhouden van de zwaartekracht zodat ik niet op het koude zeil zou zakken. ‘Ga jij anders in het logeerbed liggen,’ zei zijn moeder na een paar nachten. ‘Dan slaapt er tenminste nog iemand.’
Lees ook – Patrick schrok van zijn toekomstige kinderen: ‘Ze zagen er strak en lichtjes zielloos uit’>
Zo gezegd zo gedaan. En eigenlijk zijn we vanaf dat moment nooit meer in hetzelfde bed gaan liggen, mijn ex en ik. Bijna meteen had mijn dochter van toen anderhalf jaar oud door dat haar babybroertje nu op mijn plek lag en ik boven. ‘Ik wil ook bij papa of mama slapen! Net als hij!’ jammerde ze dagenlang. En tja, slaapgebrek, twee kleintjes opvoeden, in een moment van zwakte stemde ik toe. En binnen een mum van tijd was dat de standaard. Onze zoon sliep bij mama en onze dochter bij mij. En als er nog iets van seksuele aantrekkingskracht over was tussen hun moeder en mij dan was die bij deze tot onder het vriespunt gedaald.
“We waren opgeslokt door de opvoeding en de buikkrampjes”
Nooit sliepen we meer samen, nooit meer intimiteit. We waren opgeslokt door de opvoeding en de buikkrampjes. Toen na een halfjaar die krampjes verholpen waren, was er van ‘ons’ niets meer over dan een soort broer-zus-status en enkele jaren later gingen we definitief uit elkaar.
‘O ja,’ zei ik tegen die vriendin. ‘Heftig he?’ ‘Ja,’ zei ze en ze nam een slok van haar theetje. Samen zaten we daar even en zwegen.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Een vakantie in een luxe huis in Portugal, op loopafstand van het strand: het klinkt als een droom. Voor Sophie, alleenstaande moeder van twee kinderen, werd het dat ook. Alleen eindigde die droom nét even anders dan ze had gedacht toen er een rekening op de mat viel.
Croissantjes als ontbijt, koek als tussendoortje, patat als avondeten. Sommige gezinnen hebben een heel andere definitie van ‘gezond en gevarieerd’. Wat doe je als je kind daar het liefst elke dag wil spelen – én blijven eten?
Je hoopt dat je kind nooit gepest wordt. Maar ook niet dat het je eigen kind is die pest. Deze vader vertelt over precies zo’n situatie met zijn 11-jarige zoon. En zijn aanpak is er eentje waar veel ouders wat van kunnen leren.
Voor drukke gezinnen is een zorgeloze vakantie goud waard. Lorna koos daarom voor een volledig georganiseerde vakantie: wensenlijstje inleveren, koffers pakken en gáán. Maar hoe zorgvuldig ook geregeld, kwam er toch een verrassing om de hoek kijken die ze niet had zien aankomen…
Toen Rianne (29) voor het eerst van haar vriendengroep moeder werd, had ze niet verwacht dat dit zo’n grote impact zou hebben op de band met haar hechte groep vriendinnen. Toch is de vriendschap drastisch veranderd.
Je zegt “nee”, zij horen “misschien”. Jij dacht dat jij de ouder was, maar sinds deze kleine in je leven is, lijkt het alsof jíj bij hém op tijd naar bed moet. Herkenbaar? Dan heb je misschien een kind met een van deze sterrenbeelden – geboren bazen met een flinke wil.