Trigger warning: dit artikel gaat over seksueel geweld.
1 op de 8 vrouwen in Nederland is ooit verkracht. Als je tussen de 12 en 24 jaar oud bent is het risico om verkracht te worden nog eens vier keer hoger. Jaarlijks zijn er 100.000 slachtoffers van aanranding, verkrachting en/of misbruik. Dit zijn keiharde cijfers*, waarbij je niet moet vergeten dat deze duizelingwekkende getallen zijn gebaseerd op daadwerkelijke aangiftes. Het ware aantal ligt zeer waarschijnlijk nog veel hoger.
De problematiek van seksueel geweld is niet altijd duidelijk: het is vaak veelkoppig, ongrijpbaar en wijdvertakt. Voor mij was het deze week glashelder. Ik besloot namelijk uit de jury te stappen van award show waarvoor Johan Derksen is genomineerd. Ik vind namelijk dat je twee weken na een gruwelijke bekentenis niet meteen weer een podium mag krijgen. Het moraal achter seksueel misbruik verjaart nu eenmaal niet. Of het nu gisteren heeft plaatsgevonden of dertig jaar geleden. Het feit dat iemand daar met droge ogen op nationale televisie over denkt te kunnen vertellen, zonder represailles, zegt veel over deze persoon.
Mijn opstappen uit de jury bleef niet onopgemerkt en ik kreeg dan ook veel berichten van vrouwen die hun trauma herbeleefden. Het blijkt namelijk dat artikelen, documentaires, programma’s of andere items over seksueel geweld meestal heftige emoties kunnen oproepen bij mensen die zelf misbruik hebben meegemaakt. Herinneringen die soms jarenlang zijn weggestopt, kunnen door het zien, luisteren of lezen van een item over seksueel geweld geactiveerd worden.
Er was ook veel kritiek op mijn besluit. Een term die graag als tegenargument gebruikt werd, was dat ik hem cancelde. Alleen is dat hier mijn inziens niet van toepassing. We hebben het hier over een strafbaar feit en als iemand een strafbaar feit pleegt, heeft dat consequenties. Dat heeft niets met cancelen te maken. Maar goed, voordat we verzeild raken in een taaldebat, wil ik als moeder graag de volgende cijfers en informatie met je delen.
Lees ook: Patricia: ‘Nee, wij vrouwen houden niet van dickpics!’
De meest recente cijfers met betrekking tot seksueel geweld zijn namelijk zeer verontrustend. Uit de Dadermonitor* blijkt dat slachtoffers én daders steeds vaker minderjarig zijn. Meer dan een kwart van de daders is onder de achttien. Wat hierbij een grote rol speelt, is dat er veel meer online gebeurt. Tijdens de lockdowns kwamen er twee keer zoveel meldingen binnen van jongeren die slachtoffer waren van sextortion (het dreigen met online zetten van naaktbeelden als het slachtoffer niet betaalt). Anders dan bij de ‘klassieke vorm’ van loverboys, waar een maandenlange opbouw aan voorafgaat, wordt online soms al binnen twee dagen een seksueel delict gepleegd.
Ondanks deze verontrustende cijfers zitten we in een transitieperiode waarin we een veiligere werk-, denk- en leefomgeving creëren voor onze kinderen (ja, ook voor onze zonen, want 1 op de 15 mannen is ooit verkracht). O wacht, ik krijg een pushbericht op mijn telefoon: ‘Vandaag Inside weer op de televisie’. Adem in, adem uit. Oké, daar gaan we dan nog een keer: 1 op de 8 vrouwen in Nederland is ooit verkracht. Als je tussen de 12 en 24 jaar oud… *Bron: CBS.nl, fondsslachtofferhulp.nl, centrumseksueelgeweld.nl, www.nationaalrapporteur.nl
Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…