Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (12) en Phaedra (9). Elke vrijdag schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven en het moederschap.
Ik reposte afgelopen week een filmpje van een hoogzwangere vrouw dat veel ophef veroorzaakte. Ze was 38 weken zwanger en aan het gewichtheffen. Toegegeven, in eerste instantie een bijzonder beeld, maar dat komt vooral omdat hoogzwangere vrouwen meestal afgebeeld zijn met een gelukzalige blik in hun ogen en hun handen om hun buik.
Het beeld van een hoogzwangere getrainde vrouw levert direct allerlei conflicten in ons hoofd op. ‘Is dit niet gevaarlijk voor de baby?’ of ‘waarom in godsnaam doet deze vrouw dit?’ Ik reposte het filmpje omdat ik graag fysiek sterke vrouwen een podium geef op mijn Instagram, om zo de stereotypen tussen man en vrouw bloot te leggen. In ons dagelijks gesprek zijn mannen namelijk áltijd en per definitie sterker dan vrouwen. Want tja zo ‘zijn ze nu eenmaal gebouwd’. Maar er is echt een legio vrouwen dat vele malen sterker is dan een legio mannen.
Goed, ik belandde tevens ook in een oude frustratie. Ik zal je vertellen waarom. Voordat ik zwanger was liep ik heel veel hard en ook tijdens mijn zwangerschap heb ik het een tijdje volgehouden. Toen ik mijn dochter eenmaal gebaard had (notabene door middel van een keizersnede) voelde ik me ontzettend zwak. Ik was echt een schim van mijn fysieke-zelf. Toen ik zes weken na mijn keizersnede het hardlopen weer oppakte, werd ik instantly gelukkiger. Het was niet alleen goed voor mijn fysieke toestand, maar vooral voor mijn mental health.
Ik hou er van om goals te zetten en dus wilde ik de Dam- tot Damloop doen. Het rennen ging na drie maanden heel goed, alleen waren de kaartjes al uitverkocht. Een maand voor de loop vertelde mijn man terloops dat hij aan een kaartje kon komen, maar het had afgeslagen. Hij zei dat het misschien toch wat zwaar zou zijn voor mij. Ik was woest en ontzettend teleurgesteld. Bovendien ging ik ook twijfelen of hij misschien ook wel eens gelijk kon hebben. En dat vond ik het allerergste. Dat een man het zelfvertrouwen van een vrouw kan schaden.
“En dat vond ik het allerergste. Dat een man het zelfvertrouwen van een vrouw kan schaden”
Lang verhaal kort, hij fikste (uiteraard!) alsnog het kaartje voor mij en ik heb ‘m gerend. Met ook nog eens een supergoeie tijd. Had ik toch mooi maar met mijn postpartum lijf geflikt.
Wat ik wil zeggen is dat sporten maatwerk is en dus persoonlijk. Vrouwen moeten vooral zélf inschatten waar hun lichaam toe in staat is, zwanger of niet. Dat voelen we zelf echt wel aan! Ik heb het filmpje even stilgezet en gezien wat ze nou daadwerkelijk tilt aan gewicht. Het was 22 kilo. Dat staat gelijk aan een zak hondenvoer of een grote peuter. Nou ladies, dat doen we nog één minuut voordat we een kind baren… Wil je de column van Patricia liever luisteren? Dat kan. Elke vrijdag tussen 14.00 en 16.00 leest ze ‘m voor op Wild FM.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.