Ik had laatst een mega eye-opener die ik graag met je wil delen. Ik vraag me al lange tijd af waarom wij moeders ons zo vaak schuldig voelen als we iets voor onszelf doen. Als ik naar mezelf kijk dan kan ik nog zo hard roepen dat het echt oké is om even niet in dienst te staan van een gezinslid, maar ik heb toch altijd last van dat randje schuldgevoel.
Toen ben ik eens gaan nadenken waar ‘m dat nu in zit. Ik kwam erachter dat de meeste vrouwen zijn opgevoed met het idee dat je pas een goed mens bent als je goed bent voor anderen. Er wordt namelijk al van jongs af aan gezegd dat je een goede dochter moet zijn (voor je ouders), een goede leerling (voor de leerkracht), een goede zus (voor je broers/ zussen) en later een goede moeder (voor je kinderen). Are you with me? Wij zijn dus zo geprogrammeerd dat we onze eigenwaarde halen uit het goed zijn en doen voor anderen. Deze kernwaarde is dus gelegen in wat de ander ons toedicht. En toen dacht ik: O! Daarom voel ik me dus zo vaak schuldig als ik iets voor mezelf doe. Ik heb gewoon nooit geleerd waarden te halen in het goed zijn voor mezelf.
Stel: je traint voor een marathon. Oké, laten we het reëel houden, je hebt een sportoutfit online gescoord en je gaat proberen vijf minuten aaneengesloten te rennen. Is er dan iemand die tegen je zegt: “kijk haar eens een goede moeder zijn!”? Nee, maar prioriteit geven aan je eigen welzijn is niet egoïstisch, medemoeders!
Wij moeders denken ook vaak dat we onszelf motiveren door de lat lekker hoog te leggen. Er staan vaak allemaal tabbladen open in ons hoofd en je hebt eigenlijk geen idee hebt waar de muziek vandaan komt – dat soort moederbreinwaanzin. Maar al dat ‘moeten’ vormt samen één grote negatieve onderliggende boodschap: we moeten nóg beter zijn, want wat je ook doet, die lat blijft maar opschalen. Een vriendin gaf laatst een supergoeie tip om minder streng te zijn tegen onszelf. Ze zei: “We zouden onszelf eigenlijk moeten behandelen zoals je een vriendin behandelt. Je zou namelijk nooit tegen een vriendin zeggen ‘Tjeez Louis, wat ben je toch een eikel! Dat gaat je nooit lukken’. Tegen een vriendin zou je zeggen: ‘Probeer het gewoon nog een keer. Het lukt je heus wel!’” Nou, dat dus.
Oh. En dan nog even dit lieve mama’s: ontspannen en goed voor jezelf zorgen is geen luxe, maar noodzakelijk. Laten we lief zijn voor elkaar én onszelf. Meer columns van Patricia? Elke vrijdag komt er een nieuwe column op KekMama.nl. Lees hier de eerdere columns.
In veel huiskamers ging afgelopen week een collectieve “huh?!” door het land. Terwijl ouders nog druk bezig zijn met het bewaren van hét grote decembergeheim, komt Het Sinterklaasjournaal met scènes waarbij je als ouder spontaan je hand voor de tv wilt gooien.
In Groningen gebeurt binnenkort iets nieuws: de allereerste stadsoppas van Nederland opent haar deuren. Ouders kunnen hun kind er maximaal drie uur achterlaten terwijl zij eindelijk even naar de kapper, sportschool of gaan shoppen. Klinkt als pure luxe, toch?
Er zijn van die kledingstukken die je aantrekt en meteen denkt: ja hoor, dit wordt mijn nieuwe uniform voor de rest van de winter. Nou, de coltrui van HEMA hoort absoluut in die categorie.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
Je weet wat ze zeggen: zodra de ene deur sluit, gaat er een andere open. Dat geldt ook voor Michelle Bollen. De influencer komt met een romantisch plot-twist waar half Nederland van mee smult.
Soms gebeurt er iets in een gezin dat zo onvoorstelbaar is, dat het voor altijd in je hart gegrift blijft. Voor de familie Blom uit Een Huis Vol is dat het verlies van hun dochtertje Miriam.