Ik had laatst een mega eye-opener die ik graag met je wil delen. Ik vraag me al lange tijd af waarom wij moeders ons zo vaak schuldig voelen als we iets voor onszelf doen. Als ik naar mezelf kijk dan kan ik nog zo hard roepen dat het echt oké is om even niet in dienst te staan van een gezinslid, maar ik heb toch altijd last van dat randje schuldgevoel.
Toen ben ik eens gaan nadenken waar ‘m dat nu in zit. Ik kwam erachter dat de meeste vrouwen zijn opgevoed met het idee dat je pas een goed mens bent als je goed bent voor anderen. Er wordt namelijk al van jongs af aan gezegd dat je een goede dochter moet zijn (voor je ouders), een goede leerling (voor de leerkracht), een goede zus (voor je broers/ zussen) en later een goede moeder (voor je kinderen). Are you with me? Wij zijn dus zo geprogrammeerd dat we onze eigenwaarde halen uit het goed zijn en doen voor anderen. Deze kernwaarde is dus gelegen in wat de ander ons toedicht. En toen dacht ik: O! Daarom voel ik me dus zo vaak schuldig als ik iets voor mezelf doe. Ik heb gewoon nooit geleerd waarden te halen in het goed zijn voor mezelf.
Stel: je traint voor een marathon. Oké, laten we het reëel houden, je hebt een sportoutfit online gescoord en je gaat proberen vijf minuten aaneengesloten te rennen. Is er dan iemand die tegen je zegt: “kijk haar eens een goede moeder zijn!”? Nee, maar prioriteit geven aan je eigen welzijn is niet egoïstisch, medemoeders!
Wij moeders denken ook vaak dat we onszelf motiveren door de lat lekker hoog te leggen. Er staan vaak allemaal tabbladen open in ons hoofd en je hebt eigenlijk geen idee hebt waar de muziek vandaan komt – dat soort moederbreinwaanzin. Maar al dat ‘moeten’ vormt samen één grote negatieve onderliggende boodschap: we moeten nóg beter zijn, want wat je ook doet, die lat blijft maar opschalen. Een vriendin gaf laatst een supergoeie tip om minder streng te zijn tegen onszelf. Ze zei: “We zouden onszelf eigenlijk moeten behandelen zoals je een vriendin behandelt. Je zou namelijk nooit tegen een vriendin zeggen ‘Tjeez Louis, wat ben je toch een eikel! Dat gaat je nooit lukken’. Tegen een vriendin zou je zeggen: ‘Probeer het gewoon nog een keer. Het lukt je heus wel!’” Nou, dat dus.
Oh. En dan nog even dit lieve mama’s: ontspannen en goed voor jezelf zorgen is geen luxe, maar noodzakelijk. Laten we lief zijn voor elkaar én onszelf. Meer columns van Patricia? Elke vrijdag komt er een nieuwe column op KekMama.nl. Lees hier de eerdere columns.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.