Melanie: ‘Ze mocht geen afwasmiddel drinken en 19 andere redenen waarom mijn peuter ontplofte’

Melanie Beeld: Eigen foto
Melanie Borgman
Melanie Borgman
Leestijd: 3 minuten

Redacteur Melanie is getrouwd met Maurits, moeder van een peuter en is onlangs bevallen van haar tweede kindje. Als moeder van ’twee onder de twee’ leeft ze in een georganiseerde chaos van luiers en peuterdrama.

Lees verder onder de advertentie

Het leven van een peuter gaat niet altijd over rozen. Soms is je moeder stom, omdat je niet aan de grond mag likken of kook je van woede, omdat het vierkante blokje uit de vormenstoof niet in het driehoekige gat past. Ook bij mij thuis vonden er afgelopen week weer heel wat peuterexplosies plaats in alle soorten en maten.

Lees verder onder de advertentie

Hier een greep uit de redenen waarom mijn 2-jarige dochter een emotionele vuurwerkshow gaf. En ja, die zijn stiekem :

  1. Ze mocht geen afwasmiddel drinken.
  2. Ik at een banaan.
  3. Ik gaf haar mijn banaan.
  4. Ze mocht haar broertje niet prikken met een vork.
  5. Haar broertje werd als eerste in de auto gezet en niet zij.
  6. Ik schonk haar melk in haar Nijntje-beker en niet in een glas.
  7. Ik zong mee met het liedje ‘Zo gaat de molen’ van Juf Roos.
  8. Ze mocht geen slok van papa’s biertje.
  9. Ik bouwde een toren van LEGO-Duplo.
  10. Haar lepel bleek niet te functioneren als rietje.
  11. Ze mocht niet met haar pyjama in bad.
  12. Haar haarbandje paste niet op mijn hoofd.
  13. Ik tekende een hartje op haar kleurplaat.
  14. De Pippi Langkous-aflevering was afgelopen.
  15. Ze mocht niet met een schaar spelen.
  16. Haar knuffelolifant werd nat, omdat ze ‘m in de gootsteen gooide.
  17. Het leek haar een goed idee om op haar baby broertje te tekenen. Ik wat minder..
  18. Ze mocht haar knuffel niet uit de toiletpot laten ‘drinken’.
  19. Ze wilde haar yoghurt niet eten met een lepel, maar met een vork.
  20. Er zat een rozijn vast in de neus van haar speelgoedpop

En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Veiligheid

De redenen van haar driftbuien doen mij vaak grinniken, maar natuurlijk is het ook vermoeiend. Er zijn dagen dat ik mezelf hoor zuchten, mijn geduld voel wegglijden en tot twintig tel om te voorkomen dat ik ernaast ga liggen om net zo hard te gillen. Maar die driftbuien hebben óók iets moois. Want eigenlijk zeggen ze: mama, ik voel me veilig bij jou. Ze gooien hun hele emotionele rugzak leeg omdat ze weten dat jij er bent om het op te vangen. Ik schreef er al eens eerder een artikel over en dat heeft er écht voor gezorgd dat ik heel anders naar de ontploffingen van mijn peuter kijk. En als je dat beseft, adem je nog eens diep in, zie je de storm aankomen en lach je (soms) om de absurditeit van dit hele peutercircus.

Lees verder onder de advertentie

Gouden momenten

Gelukkig wegen de driftbuien niet op tegen die gouden momenten. Het moment dat ze iets zelf kan, bijvoorbeeld. Van een toren bouwen tot schoenen aantrekken of een puzzelstukje op de juiste plek leggen. Haar hele lijf straalt op zo’n moment van trots en blijdschap, net als dat van mij. En precies dát maakt dat al dat gegil, gehuil en gegrom weer goed.

Lees verder onder de advertentie

Lees verder onder de advertentie

Meest bekeken

Facebook Twitter Whatsapp E-mail