Mariëtte Middelbeek is chef redactie van Kek Mama en auteur. Samen met haar man Erik heeft ze twee kinderen: zoon Casper (4) en dochter Nora (2).
Lees verder onder de advertentie
“Nee hoor, ik wil gewoon liever naar huis lopen”, kreunde Erik. We waren op twee kilometer van ons huis en ik keek toe hoe hij strompelend de auto verliet. Ik had net de afstand Lille-Amsterdam overbrugd met het gaspedaal op de bodemplaat en mijn eigen hysterische stemgeluid in mijn oren. “Ziek? Je bent helemaal niet ziek!” Dat Erik doodziek was (de combinatie steak tartare en een authentiek – lees: goor – Frans restaurantje was niet goed gevallen) en witter zag dan het zakje in zijn bevende handen, wilde ik niet zien. En toen het vlak bij de eindstreep mis dreigde te gaan, kroop hij het laatste stuk naar huis om mij te sparen. De schat.
Lees verder onder de advertentie
Bang voor overgeven
Het zit zo: ik ben – na basale zaken als vroegtijdig overlijden en ernstige ziekten – in mijn leven het meest bang voor overgeven. De combinatie ‘ik ontvlucht dit huis in gierend tempo’ enerzijds en ‘kinderen’ anderzijds is echter niet ideaal. De eerste keren dat Casper nadat hij de melkfase was ontgroeid ging spugen (natuurlijk was ik alleen thuis), was ik zo bang dat ik eerst de wanhoop nabij raakte en daarna mijn kind huilend onder de douche zette. Meteen merkte ik dat hij ook bang werd en dat wil ik niet, want er zijn heus ergere dingen, maar een fobie als deze is niet fijn. Als Erik ’s nachts alleen maar wat water gaat drinken, stop ik trillend mijn vingers in mijn oren. Ik slik Primatour terwijl ik niet wagenziek ben en er gaat geen dag voorbij dat ik niet denk: het zal toch niet…, al blaak ik 99,8% van de tijd van gezondheid.
Met veel zelfbeheersing lukt het me nu om niet te gillen als de kinderen ziek zijn. Gelukkig zijn ze dat niet vaak, omdat ik – uiteraard – nogal smetvrezerig ben. De antibacteriële zeep is hier niet aan te slepen en na een dag school of opvang boen ik vier handjes tot ze rood zien. Ook zijn mijn kinderen bekend met van die reuzehandige handgel en mijn hart zwelt van trots als Nora bij een wc buiten ons eigen huis vrolijk en geheel in lijn van hoe ik haar dril roept: “Nergens aankomen!”
Lees verder onder de advertentie
Maar ik moet mezelf een beetje trainen, voor het de spuigaten uitloopt. Dus gaan we soms naar de ballenbak. Dat vinden zij geweldig en ik goor, maar ik laat dat niet merken. Ook omdat ik mezelf onlangs wat geruststelling heb gegund door het indoor speelpaleis vooraf op te bellen. Het meisje aan de telefoon heeft waarschijnlijk nog steeds een goed verhaal aan de lunchtafel, maar ik ben maar wat blij met het antwoord op mijn vraag: “Op welke dag van de week maken jullie die ballen eigenlijk schoon?” Sindsdien gaan we alleen op woensdagen en red ik het met slechts een klein extra shotje handgel.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Sara (37) was er klaar mee dat de mental load altijd op haar bordje kwam zonder enige waardering en dus besloot ze het een week aan haar man Daan over te laten.