Eigen beeld
Al jaren zijn Mariëlle en Sara goede vriendinnen. Ze delen dezelfde interesses en met regelmaat verschijnen ze in dezelfde outfit. Ze werden zelfs tegelijkertijd zwanger. Tot twee keer toe. De eerste keer beide van een jongen, de tweede keer van twee meisjes. Als je het zou plannen, zou het je niet lukken. In hun brievencolumn blikken ze terug op deze periode.
Lieve Sara,
Het is inmiddels drie uur ’s nachts. Ik lig hier met Femke, mijn kleine meisje van bijna zeven maanden (hoe dan?!), drinkend aan de borst, terwijl de mannen in huis liggen te snurken. Wat is het toch bijzonder, deze kleine meid. Een wonder, écht. En zo’n cadeau dat we toch een tweede kindje mochten verwelkomen. Helemaal onverwacht en juist daardoor extra speciaal.
Wat hebben wij genoten van onze zoons. Zoveel leuke dingen samen gedaan – met de mannen op pad, lachen, stoeien, avontuur. En beiden nog totaal niet klaar voor gezinsuitbreiding. Daar hebben we het vaak over gehad, weet je nog? Ondertussen raakten vriendinnen om ons heen zwanger van nummer twee. Maar wij? Nee hoor. Wij dachten alleen maar: succes ermee, wij zijn nog aan het bijkomen van kind één.
Al begon het na 2,5 jaar bij jou toch wel wat te kriebelen… Toch maar proberen? Zouden we het geluk hebben van nog een kindje? En toen – dat weekendje weg op die boerencamping. In een tent. Geen stroom, wel 300 muggenbulten. Maar ook… een jacuzzi! Wat hadden we daar zin in. Kids op bed, wij een wijntje in de hand, bubbels aan. Maar toen kwam jij er een beetje aarzelend bij zitten: “Ik heb een mededeling… Ik heb afgelopen week een miskraam gehad. ”Mijn hart brak. We hebben geknuffeld, gepraat, stil geweest. Want wat was dat kindje welkom bij jullie.
Daarna brak een onzekere tijd aan voor jullie. Ziekenhuisbezoeken, vragen, hoop en afwachten. Tegelijkertijd liep ik zelf in een traject bij het AMC. Zou het voor ons medisch gezien überhaupt nog mogelijk zijn? Wat een rare periode was dat eigenlijk hè? Allebei in onzekerheid, elk met ons eigen verhaal. En toen… Koningsdag. De dag ervoor hield ik ineens een positieve test in mijn handen. Whaaat?! Zo spannend! Maar: hoe vertel ik dat in hemelsnaam aan jou, terwijl jij nog in die onzekere fase zat?
Totdat jij een paar weken later appte: “Zullen we vanavond even thee doen?” En ja, dat kwam goed uit. We wisten het natuurlijk al van elkaar. Dat voel je. Zo goed kennen we elkaar. Bij binnenkomst meteen: “En? Heb je iets te vertellen?” “Ja… Jij ook?’’ Wat hebben we gelachen! Opnieuw samen zwanger – en wéér precies een week na elkaar uitgerekend. Dit kon toch geen toeval zijn? En dan die aankondiging naar de rest van de vrienden… natuurlijk moesten we dat samen doen.
Met de kids naar het strand. Milan in een “grote broer”-shirt. En voor Siem hadden we op een wit shirt eigenhandig de woorden “ik ook” geschreven. Ze renden over het strand alsof ze auditie deden voor een tv reclame, terwijl wij 100 foto’s maakten. En ze hadden geen idee hoe trots wij waren.
En toen… die gender reveal. Allebei een meisje! Wat een lot uit de loterij. Twee zoons, twee dochters. Even oud. Wij als beste vriendinnen, de jongens al beste vriendjes en de meisjes hopelijk straks ook. Wat een rijkdom. Het idee dat onze kinderen samen opgroeien, samen naar het strand, dagjes weg, vakanties… Dat maakt mij zó gelukkig.
Wat wij samen delen, is goud waard. En hopelijk straks ook voor onze kinderen.
Ik spreek je snel weer.
Liefs van mij.
Benieuwd naar de ervaring van twee beste vriendinnen die twee keer tegelijkertijd zwanger waren? Je leest hier meer van Sara en Mariëlle.
Kan jouw kind niet tegen kriebelende labels in kleding? Of raakt het van slag als er plots iets verandert in de planning? Dan kan het zijn dat je kind hoogsensitief is. Natasja Ruysink is opvoed- en gedragsdeskundige en legt uit hoe je hoogsensitiviteit bij je kind kunt herkennen en geeft praktische tips om je kind […]
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Mireille, wiens man een plan heeft waar ze niet achter staat.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Dingen uitproberen hoort er wel een beetje bij als je tiener bent. Alleen sommige tieners hebben er niet de handigste timing voor. Bijvoorbeeld een schoolpauze, waarna ze ziek worden in de klas. En dan word je moeder dus gebeld.
Patrick (54) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
De familie Deijs heeft de afgelopen tijd meer voor haar kiezen gekregen dan je iemand zou toewensen. In Een Huis Vol Herinneringen zien we hoe vader Marcel samen met een paar van zijn kinderen terugblikt op een periode die hun gezin behoorlijk door elkaar heeft geschud.
