Kek Mama’s Malu ging drie dagen festivallen. Drie dagen zonder haar gezin, poepluiers en Baby Shark op repeat. Maar met feestende vriendinnen, flessen wijn en katers.
En niet iedereen begreep dat even goed.
‘Zó bijzonder dat je dit blijft doen!’, werd er tijdens het festival ik-weet-niet-hoe-vaak tegen me gezegd. Lief bedoeld natuurlijk, maar ik denk dan vooral: waarom níet? Betekent het moederschap dat je 24/7 in je joggingpak en met ongewassen coupe pendelt tussen crèche, keuken en supermarkt, zonder een moment voor jezelf te nemen?
Ik moet toegeven: ik vond het lastig om mijn warme thuis een paar dagen ‘in te ruilen’ voor een lekkend tentje en dronken campinggenoten. Voor het eerst drie nachten zonder mijn kind hakte er flink in. Dus toen die vage kennis op het festivalterrein vervolgens ook nog doodleuk tegen me riep dat hij mij ‘hier écht niet had verwacht(?!)’, kon ik wel door de grond zakken.
Lees ook
Festivalmoeders: ‘Ik heb altijd geroepen dat ik naar feestjes zou blijven gaan toen ik moeder werd’
Hij bedoelde het heus niet zo, maar door die opmerking liet hij het lijken alsof het niet ‘vanzelfsprekend’ is je gezin drie dagen achter te laten om te gaan feesten. En ik snap de verbazing: 90 procent van de mensen daar hééft ook geen kind, maar ik was op dat moment één van hen: ik wilde net als zij plezier maken. Ja, ik heb de verantwoordelijkheid over een minimens, maar dat betekent niet dat moeders zichzelf geen genotje mogen gunnen zonder zich daar schuldig over te voelen.
Die momenten zonder mijn zoon, of dat nu een driedaags festival is of een serie op de bank als Mack net slaapt, heb ik juist nodig om een goede moeder kunnen zijn. Om mijn energie honderd procent aan mijn kind te geven en hem liefdevol te kunnen troosten na de zoveelste gebroken nacht. En dat geldt voor mijn vriend net zo goed.
Precies daarom heb ik de teugels flink laten vieren. De wijn vloeide rijkelijk, ik danste tot ik er kramp van in m’n kuiten kreeg, sliep in die paar dagen hooguit vijf uur en had samen met m’n vriendinnen de slappe lach tot de zon opkwam. En na drie dagen knuffelde ik mijn zoon zo vaak als ik kon. Want dat blijft toch wel het allerfijnste.
Malu Pesulima is webredacteur bij Kek Mama en woont samen met Romano. Zoon Mack is inmiddels vijftien maanden oud.
Meer persoonlijke verhalen lezen? Schrijf je hier in voor de Kek Mama-nieuwsbrief >
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
Er zijn van die zinnen die automatisch uit je mond rollen zodra je moeder wordt. Je hoeft er niet eens over na te denken, ze zitten ergens opgeslagen tussen de gebroken nacht en de koude koffie. Een daarvan? “Omdat ik het zeg.” Maar hoe vertrouwd die uitspraak ook voelt, hij blijkt in de praktijk minder […]
Steeds meer kinderen hebben een overvol schema, van sport en muziek tot kunst. Waar vroeger één naschoolse activiteit genoeg was, is nu bijna elke vrije minuut ingevuld. Experts spreken van FOMO-parenting.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.