‘Luxe bestemmingen? Parelwitte stranden? Nee: dít vind ik het belangrijkste aan een vakantie’
Malu Pesulima (28) woont samen met Romano en is moeder van Mack (1).
Het is zomer 1999. We staan op het punt te vertrekken als ik als zevenjarig meisje ongeduldig in de deuropening sta. Ik kijk gefascineerd naar m’n vader die met militaire precisie de laatste centimeters van de auto vult. Strandstoelen, badlakens, vier weekend- en drie boodschappentassen met koffie, wasmiddel, broodbeleg en pakjes drinken: hij propt de wagen zo vol dat-ie zelfs de achterbank niet onbenut laat. Dat z’n twee kinderen ook nog mee moeten, lijkt hij door alle hectiek te zijn vergeten.
Het is voor mij de eerste vakantie naar het buitenland. België weliswaar, maar: over de grens. Kan ik tijdens het kringgesprek op school tenminste ook zeggen dat ik écht weg ben geweest, hoor ik mezelf nog denken. We hadden het als gezin niet heel breed en bleven als een van de weinigen altijd in Nederland. Hoe stom ook, daar schaamde ik me voor.
Lees ook
Voor deze vakantiebestemmingen zit je (maximaal) 3 uur in de auto >
In de file
Na een uur proppen, kunnen we vertrekken. Een airco hebben we niet – enkel een ventilator die lauwe lucht blaast – dus met zo’n 30 graden gutst het zweet al gauw uit onze poriën. Bewegen kan ik me nauwelijks door de koelbox tussen mijn benen en na een kwartier staan we al in de file. Als we vervolgens op de krakende radio horen dat de opstopping voor twee uur vertraging kan zorgen, raamslingers aan weerskanten het begeven en ik ‘héél, maar echt héél nodig’ moet plassen, is de vakantiesfeer bij m’n ouders ver te zoeken.
Toch koester ik de warmste herinneringen aan deze primitieve tripjes. Er moest dan wel op de kleintjes worden gelet, na een jaar hard werken voor mijn vader waren we voor één week compleet als gezin.
Samen
Nu, twintig jaar later, hebben vriend en ik wel de luxe om naar een warme bestemming te vliegen. Maar heel eerlijk? Daar gaat het me eigenlijk niet om. Als ik terugdenk aan de vakanties van vroeger, herinner ik me bovenal hoe heerlijk ik het vond dat we samen waren. En juist dat gevoel wil ik mijn zoon meegeven. Misschien dan wel zonder lauwe ventilator, krakende radio, onhandige koelbox en defecte raamslingers, maar mét de warmte van een liefdevol gezin. Want daar kan geen chic vakantieland tegenop.
Deze column staat in het Kek Mama Zomerboek 2019.
Meer Kek Mama? Neem nu een abonnement en profiteer van leuke aanbiedingen!
