Column: ‘Mijn zoon weigerde de fles, maar de oplossing was simpeler dan ik dacht’

Ik was als de dood dat hij te weinig binnen zou krijgen. Tot ik doorkreeg waar het eigenlijk aan lag.

‘Ik kreeg het benauwd'

Vanaf z’n geboorte is Mack al geen fervente drinker: na een minuut of vijf was hij de borst wel zat en ook later, toen we overgingen op flesvoeding, liet hij altijd een bodempje staan. In het begin maakte ik hier nog niet zo’n probleem van – hij groeide goed en had genoeg plasluiers. Maar toen ik op de zijkant van de melkpoederverpakking las dat hij voor zijn gewicht wel héél weinig dronk, kreeg ik het benauwd.

Vast ritueel

Ik gooide de boel compleet om. Ging van om de drie naar om de vier uur, hield een vast ritueel aan en gaf hem steeds op dezelfde plek in huis de fles. Uitjes? Wandelingen? Allemaal tussen de voedingen door, zodat we op het moment dat Mack honger kreeg thuis waren. Ook stapte ik over op een grotere speen en kochten we een weegschaal: konden we z’n gewicht goed in de gaten houden. 

Lees ook
Column Malu: ‘Zelfs tijdens je zwangerschap bemoeit de moedermaffia zich al met je’ >

‘Het werkte averechts'

Het leek de beste aanpak, maar verrassend genoeg werkte het juist averechts. Ik was tijdens het geven van de voeding alleen maar gefocust op cijfertjes en Mack voelde mijn spanning. Gevolg: hij weigerde nóg eerder de fles. Het voeden was nu geen rustmoment meer, maar een opeenstapeling van stress. Uiteindelijk besloot ik het los te laten – ik moest voor mijn gevoel wel. Het aantal scheppen op de verpakking negeerde ik en de weegschaal ging weer de deur uit.

Wonder boven wonder

En wat blijkt? Wonder boven wonder drinkt Mack ineens een stuk beter. Oké, nog steeds niet zoals de gemiddelde baby, maar hij is veel relaxter. Het consultatiebureau vindt z'n gewicht prima, hij schiet goed de lengte in en ík schiet niet meer in de stress als er nog een bodempje in de fles zit.