Dik vijf maanden lag onze Mack in de reiswieg, maar hij vindt zichzelf nu toch écht groot genoeg voor een wandelwagen… En dat vind ik best een dingetje.
Sinds een week of vier moet onze zoon niets meer hebben van de ligbak. Even gaat het prima, maar zodra hij merkt dat hij wordt afgezonderd van de mensen en niet om zich heen kan kijken, zet-ie het op een brullen. Hij wil dingen zien; de wereld ontdekken. Kijken naar de kleurige schappen in de supermarkt en als het even kan alle boodschappen die ik pak uit m’n handen rukken en in z’n mond stoppen.
Eigenlijk vind ik vijf maanden nog te vroeg voor zo’n zitje. Mack kan z’n nek prima stabiel houden en ook optrekken gaat steeds beter, maar als ik op fora lees dat veel baby’s pas met acht maanden in een wandelwagen worden gezet (want: slecht voor het ruggetje), sla ik aan het twijfelen. We besluiten door te zetten – al word je van een krijsende baby in zo’n bak natuurlijk helemáál niet vrolijk (vooral niet als je in de supermarktrij geen kant op kunt) maar soit.
Na een paar dagen wordt Mack in de reiswieg écht ontroostbaar. Nood breekt wet, denken we, dus we vragen advies aan de fysio.
Lees ook
Column Malu: ‘Zelfs tijdens je zwangerschap bemoeit de moedermaffia zich al met je’ >
Dat biedt opties: we mogen de wandelwagen gebruiken, mits hij op ligstand staat. Niet veel later staan vriend en ik met een YouTube-tutorial en tig verschillende onderdelen van de kinderwagen in onze handen. Ombouwen die handel, denk ik. En na wat gepuf en gesteun staat-ie: een soort ‘grote mensen’-kinderwagen.
Zodra we Mack erin zetten, giert hij het uit en ondanks dat het buiten stortregent, gaan we enthousiast als we zijn meteen een blokje om. Dan komen we erachter dat dit de juiste beslissing was: onze baby, die nu ineens geen baby meer is, ligt er ontspannen bij. Hij geniet van alles wat hij ziet. Nog geen tien minuten later valt hij in slaap, om pas wakker te worden als we al lang en breed thuis zijn.
‘Morgen weer een wandeling, kind’, denk ik. Nu gewoon weer die kleine baby uithangen.
Malu Pesulima is webredacteur bij Kek Mama en woont samen met Romano. Zoon Mack is inmiddels vijf maanden oud.
Als werk onverwacht roet in het ouderschap gooit, moet je soms creatief zijn. Zo ook Carolien, die last-minute een oppas moest regelen voor haar dochter Saartje. Haar vriendin Melia bood hulp aan — met als resultaat een middag die niemand snel zou vergeten.
Iedere week vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Cara (34) geeft les aan groep 1/2.
We kennen haar allemaal. Die ene moeder die haar halve inboedel inpakt alsof ze op wereldreis gaat in plaats van een weekje vakantie naar de camping in Frankrijk.
Met pijn in haar hart moet Janneke Jelies afscheid nemen van oudste dochter Jennie, die haar plek onder de Spaanse zon niet kan vinden.
De zomervakantie: zes weken vol quality time, ijsjes, knutselprojecten en gezellige uitjes. In theorie. En voor sommige moeders pakt het ook vast zo uit…
Bernike (29) is getrouwd met Ruben (31) en moeder van een dochter (0). In haar columns schrijft ze scherp, geestig en met zelfspot over de realiteit van het jonge ouderschap – waarbij ze oog heeft voor het absurde in het alledaagse.