Lilian Finn (31) is auteur, spreker en designer. Ze is getrouwd met Charles en moeder van zoon Nox (4).
Lees verder onder de advertentie
In 2010 ging ik met vriendinnen naar de bioscoop: Sex and the City 2. Een scène uit die film is me altijd bijgebleven. Carrie vertelt aan de meiden dat zij en Big hun eigen regels schrijven in hun huwelijk. Charlotte is het daar niet mee eens en de 2010-versie-van-Lilian ook niet. Ik kon me niet voorstellen dat je niet alle dagen met je geliefde zou willen zijn. Dat je dagen apart zou willen wonen en elkaar niet zou willen spreken. Carrie haalt haar schouders op en zegt dat iedereen zijn eigen ding moet doen.
Lees verder onder de advertentie
Net als Carrie
Na zes jaar verkering, waarvan vijf jaar als geregistreerd partners, vier jaar als ouders en twee jaar getrouwd, schaar ik me volledig achter Carrie. Manlief en ik hebben altijd ons eigen plan getrokken en gekozen wat voor ons werkt. Dat betekende dat ik altijd lekker de hort op de was en dat mijn man de huismus was die niet zo nodig op pad hoefde. Dacht ‘ie. Tijdens de pandemie kwamen de muren op ons af. Op ons allebei. De man kwam erachter dat hij geen huismus was; hij zag alleen normaal gesproken voor zijn werk al zoveel mensen dat hij in zijn vrije tijd graag thuis was. Ik kwam erachter dat ik meer energie haalde buiten de deur en mijn eigen ding doen, dan letterlijk alles samen.
Er zijn zat stellen die graag meer tijd met elkaar willen doorbrengen. Wij hadden juiste behoefte aan meer uit elkaar zijn. Daarom kwamen we met een regel: maandag- en donderdagavond is me-time. Die avonden besteden we, zodra de kleine op bed ligt, zoals we die zelf willen, hoeven we geen rekening met elkaar te houden. Met de voetnoot dat er wel iemand thuis moet blijven of er moet oppas worden geregeld. Grappige is: over het algemeen blijven we die avonden thuis. Ik kijk een slechte film, lees of schrijf wat, hij schildert de nieuwste Warhammer-poppetjes. We hebben niets met elkaars hobby, maar gunnen elkaar wel de tijd om daar mee bezig te zijn.
Lees verder onder de advertentie
Reacties
In het begin kregen we vreemde reacties hierop. Hoezo wilden we minder tijd met elkaar doorbrengen? Je bent toch samen? Tsja, dat klopt; maar ik ben ook graag alleen. Hoe langer we het doen, hoe meer we de buitenwereld hierin kunnen loslaten. Wat me vooral heel blij maakt, is de vrijheid die het me onbewust geeft. Naast vrouw, moeder, vriendin, collega, dochter, zus te zijn, heb ik nu ook weer ruimte om mezelf te zijn.
‘Hoezo wilden we minder tijd met elkaar doorbrengen? Je bent toch samen?’
Lees verder onder de advertentie
Is het leven daarom altijd leuk, nu we zelf kiezen hoe we (de dagen van) ons huwelijk indelen? Ik kan je één ding verklappen, dat is het zeker niet. Ook wij hebben onze ups en downs. Samen en zelf. Maar juist doordat we communiceren in onze behoeftes én tijd nemen om aan onszelf te werken, blijft er ruimte om samen te groeien. Dat is wat voor ons werkt en is mijn ideaal plaatje van het huwelijk.
Als ouder kun je nog zo je best doen om je kinderen met een gerust hart de wereld in te sturen, maar soms knijpt je moederhart toch even samen. Ook bij het koningspaar thuis is dat niet anders.
Sinterklaas is een gezellig kinderfeest, maar kan ook voor veel spanning zorgen. Bij Jikke (34) thuis zorgde de sinterklaassurprises dit jaar voor een portie kinderlijke wraak.
Louisa is verloskundige in de Randstad en moeder van Khai (3). In haar werk komt ze dagelijks de ontroerende en krachtige kanten tegen van het zwanger zijn, de bevalling en alles wat daarna komt. In haar columns deelt ze openhartige verhalen en inzichten.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
Goed voor de dag komen bij je kersverse nieuwe schoonouders wil je altijd, maar met kerst nóg een beetje meer. En juist toen liep het bij Kira he-le-maal verkeerd af, want zij eindigde als een soort rollade.