‘Het koopzieke moedergedeelte van mijn brein bestelde een broodtrommel van 40 euro’
Fotografie: Nine IJff
Ik val meteen met de deur in huis: ik heb me laten influencen. En ik zeg ‘laten’, omdat ik er bewust voor heb gekozen om naar de content te kijken, terwijl ik wíst dat het om een betaalde samenwerking ging. Maar wat er daarna gebeurde is nog vele malen erger: de stem van deze knappe influ is mijn hoofd ingeslopen en heeft het koopzieke moedergedeelte van mijn brein zover gekregen, dat ik een half uur later een vrolijke broodtrommel bestelde voor mijn zoon die bijna vier wordt.
Sandwich galore
Instagram en TikTok staan vol met filmpjes van de hippe ‘bentobox’, wat feitelijk gewoon een doodnormaal afsluitbaar bakje is, met aan de binnenkant wat compartimenten voor een aantal kleffe boterhammen, gebutst fruit en misschien een droge koek. Waarom dit zo aantrekkelijk is voor vooral moeders? Waarschijnlijk de schattige filmpjes die contentmakers online zetten. Met sneetjes brood die in onmogelijke vormen gesneden worden (luister, ik zag zelfs een unicorn met een piepklein hoorntje), net als groente en fruit trouwens, en er bestaan blijkbaar prikkers met vormen als oogjes en oren, zodat je die mondaine sandwich kunt omtoveren tot een eetbaar 4D-kunstwerk. Zet er een vrolijk deuntje onder et voilà!
In mijn brein gaat het dan blijkbaar zo:
Wauw, een boterham met een gezichtje!
Huh, er bestaan kleine groentesnijders in de vorm van een pandabeer?
Kijk nou, al die vakjes.
Zij gebruikt het ook!
Dit is echt handig. En leuk.
Had die druif nou oogjes?
Oké, ik wil dit.
Bijna 40 euro?!
Maar er past echt veel in.
Ik bestel dit.
*klik*
Lees ook –
‘Ik wil hem wurgen met de slang van mijn kolfapparaat’ >
(Broodt)rommel
Drie dagen later werd het pakket bezorgd. Vol verwachting viste ik de knalrode broodtrommel uit de veel te grote kartonnen doos. Bij het losklikken van de sluiting en het openklappen van het bentobakje, verwachtte ik harpgeluiden en een engelachtig ‘haaa’ op de achtergrond, maar niets van dat. Totale stilte, en na drie seconden hoorde ik mijn brein ontploffen. WAT. IS. DIT?
Ik noem het maar even het Funda-effect. Het leek geweldig met een zee aan ruimte, maar in werkelijkheid kreeg ik iets thuisgestuurd voor een Polly Pocket-familie. In de grotere vakjes zou net een half sneetje brood passen en in het rondje voor ál die druiven met oogjes, paste misschien één versleten pruim. Hoe ging ik mijn zoon uitleggen dat zijn lunch voortaan uit muizenhapjes zou bestaan?
Eigenlijk heb ik ’s ochtends helemaal geen tijd om brood in de vorm van een duizendpoot te boetseren. Daarom heeft het verstandige gedeelte van mijn moederbrein de fata morgana der lunchtrommels teruggestuurd. En nu maar hopen dat ik er iets van geleerd heb.
Lara Steenvoorden (35) is freelance tekstschrijver, een tikkie Aziatisch en een beetje boel Brabants, maar boven alles moeder van ‘de directie’: Rijk (3) en Lex (2).
