Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
“Ok. Ik ga nú papa appen dat je gek geworden bent!” Met open mond en veel vragen (waarop de
antwoorden vol ongeloof ontvangen werden) reageerden de kinderen op het cadeau dat ik mezelf
wil geven voor mijn verjaardag.
Jarenlang kocht een nieuwe outfit als ik jarig was. Maar omdat ik meer dan genoeg kleding heb en graag verantwoord met de aarde wil omgaan, besloot ik mezelf voortaan iets anders te geven. Iets leuks, een ervaring: het maakt niet uit wat, als ik er maar heel blij van word. Zo deed ik mezelf vorig jaar iets fantastisch cadeau: Zookeeper for a Day, oftewel een dagdeel meewerken in de dierentuin. Het was geweldig. Ik voerde maki’s en giraffen, liet de capibara’s naar buiten, zag hoe een luiaard al kauwend op een stukje aardappel in slaap viel en leerde ontzettend veel bij over allerlei dieren.
Dit jaar wilde ik graag weer iets met dieren doen. En eigenlijk wist ik meteen wat het moest worden,
maar ik wist niet of ik er al aan toe was – of dat überhaupt ooit zou zijn. Maar telkens als ik tijdens
mijn fietsrondjes door de weilanden reed en de kalfjes buiten in kleine hokjes zag zitten bij de
melkveeboerderijen, dacht ik: ik wil hier niet meer aan meedoen.
Op mijn tiende verjaardag at ik voor het laatst vlees. Die avond werd ik vegetariër. En nu, dertig jaar
later, geef ik de dieren én mijn geweten een cadeau: ik word veganist. De reactie van mijn man: “Dat
is toch geen cadeau?”, gevolgd door een ‘ik zou het niet doen’. Mijn kinderen, die ik het pas vertelde
toen ik het 100% zeker wist, vonden het vooral heel zielig voor me. Nooit mee tiramisu? En eieren?
En KitKats? En kaas? Ik zei dat ik inderdaad veel dingen zou schrappen, maar dat er nog genoeg
overbleef. Ik opende de site van de Appie en selecteerde ‘vegan’. Ruim 6000 producten om uit te
kiezen, inclusief mijn favoriete chocolade. De kinderen opgelucht, en ik ook.
Dat ik op dezelfde dag dat ik mijn vegan lifestyle aankondigde bewust een paar dieren zou
doodmaken, lag niet bepaald in de lijn der verwachting. Toch deed ik het. Toen ik mijn haren kamde,
zag ik een beestje. Wat gek, dacht ik nog, het lijkt wel een luis. Ik kamde verder, en daar was
nummer twee. Toen werd ik zenuwachtig. En ja hoor, na een grondige controle bleken we alle drie
de Sjaak te zijn. Luizen. In de zomervakantie. Hoe dan?! Ik had ze voor het laatst toen ik op mijn
twaalfde met een vriendinnetje ging zwemmen en zij me haar borstel leende – ondanks alle
luizenmeldingen op de schoolapp hebben de kinderen ze nooit eerder mee naar huis genomen. Ik
racete naar de drogist voor kammen en shampoo. Mijn man liet het allemaal rustig aan zich voorbij
gaan: dankzij zijn kapsel, oftewel de afwezigheid daarvan, maakte hij zich niet druk om het gespuis.
Even daarna zat ik buiten op de tuinbank met grondig gewassen haren, en voelde me smerig en
schuldig – allebei vanwege de luizen. Ineens was ik er helemaal klaar mee. Met álles van dit hele
jaar. De heftige ruzie, ouders met kanker, overlijdens, de enorme berg emoties die bij dat alles kwam
kijken. Een zomervakantie met een karig vakantiepark, een fikse operatie voor onze twee katten (ze
hebben samen nog maar zes tanden over), twee kinderen die griep kregen (na elkaar uiteraard, waardoor we bijna twee weken aan huis gebonden waren) en nu dit. Ik pakte mijn telefoon, opende
de website van de Efteling en boekte een nacht in het nieuwe hotel. Áls ik wakker word op mijn
verjaardag (dat blijft voor mij altijd spannend natuurlijk), doe ik dat met uitzicht op mijn favoriete
pretpark. Zo. Dát is pas een verjaardagscadeau.
Meer columns van Lara vind je hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
Leerkrachten weten: de start van het schooljaar is het moment om goede gewoontes aan te leren die kinderen later in de klas flink vooruit helpen.
Lekker afkoelen in de zee of het zwembad staat garant voor dikke pret, maar soms ook voor dikke tranen – van het lachen of van het huilen.
Het zomerseizoen van Een Huis Vol loopt bijna op z’n eind, maar niet zonder een laatste dosis gezelligheid en bijzondere momenten bij de familie Bakhcha.
We kennen ze allemaal: die ene vriendin die keer op keer verliefd werd op de verkeerde man. Charmante praatjesmakers, mysterieuze types of gewoon regelrechte bad boys. Volgens de sterren is dat geen toeval: sommige moeders hebben er simpelweg een handje van om steeds weer te vallen op het verkeerde type.
Weet je nog hoe jij de slappe opvoedpogingen om je heen bekeek en zwoer dat jij het anders zou doen? Niet volledig gelukt zeker? Tja, goed communiceren is nu eenmaal reuze moeilijk. Maar voor je het welzijn van je kind ook reuze belangrijk.
