Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar man, zoon (7) en dochter (9) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
“‘Pling’, mijn telefoon gaat elke maandagochtend af. Dan krijg ik namelijk mijn weekrapport, over hoe ik me gedragen heb. Of beter gezegd: hoeveel uur ik achter dat kleine scherm heb doorgebracht.
Het was al langer mijn voornemen om te minderen, maar het is zo gemakkelijk om tijdens de saaiere minuten des levens naar je telefoon te grijpen dat het niet erg wilde vlotten. Zelfs niet met speciale apps die je daarbij helpen. Ik had er een waarmee je een boom kunt laten groeien door van je scherm af te blijven. Als je je telefoon dan toch gebruikt, gaat ‘ie dood.
Nu ben ik nogal gevoelig voor stukjes natuur die vergaan door mijn toedoen. Ik vang zelfs muggen in een bekertje om ze vervolgens buiten te zetten, maar zelfs mijn liefde voor alles dat leeft was niet bestand tegen mijn drang naar dopamineshotjes.
Lees ook – Lisa: ‘Mijn vegetarische bubbel klapte toen ik het Jeugdjournaal keek’
Met de billen bloot, besloot ik. Ik klikte mijn rapport deze keer niet weg, maar besloot om te kijken hoe erg het met me gesteld was. Ik kneep mijn ogen tot spleetjes om de boodschap niet al te hard binnen te laten komen. De waarheid was verre van fraai: ik besteedde gemiddeld ruim 4.5 uur op mijn telefoon. PER DAG. Wát een tijdverspilling, en nog veel erger: wat een slecht voorbeeld voor mijn kinderen.
Een vriendin van me plakte ooit een briefje op haar telefoon met daarop: ‘je gaat hier niet vinden wat je zoekt’. Zo waar. Verveling, je even niet top voelen, afleiding willen, emoties ontlopen: je pakt je telefoon er al snel bij en het voelt allemaal meteen wat lichter. Voor heel even. En weer heel even. En nog een keer, Tot je ineens anderhalf uur verder bent en je je nog slechter voelt dan daarvoor.
“Geen halve aandacht, waardoor ik hen misschien wel het gevoel heb gegeven dat mijn telefoon belangrijker was dan zij.”
Je hebt artikelen gelezen die je tijd niet waard waren, foto’s gezien waardoor je je minder blij voelt met jezelf en oud-klasgenoten opgezocht op Facebook in de hoop dat ze er minder goed vanaf zijn gekomen dan jijzelf. Ik maakte me overal schuldig aan.
Ineens was ik er klaar mee. Het was tijd. Vaak had ik het overwogen, nooit aangedurfd. Als zelfs een dode boom me niet tegen kon houden, was echt rigoureus zijn de enige optie. Weg met Facebook, weg met Instagram. Geen laagdrempelig contact meer met oude bekenden, geen winacties, geen updates van mijn favoriete hotspots, maar vooral: geen onrust meer. Geen “even wachten, ik kijk zo’, tegen de kinderen. Geen halve aandacht, waardoor ik hen misschien wel het gevoel heb gegeven dat mijn telefoon belangrijker was dan zij.
Lees ook – Chiara: ‘Laptop? Check! Koptelefoon? Check! Schone string? Yes!’
Op een druilerige maandag zette ik mijn plan door. Ik downloadde alle foto’s van mijn profielen, dook door de krochten van het internet om de goede pagina te vinden (want dat maken ze je natuurlijk niet gemakkelijk) en klikte op de verwijderknop. Ik kreeg verplicht een maand bedenktijd tot mijn accounts voorgoed zouden worden opgedoekt – zo hoopten de grote boze sociale media bazen je als heuse sirenen weer terug te lokken naar de plek die je niet gelukkig kan maken.
De tijd vloog, zoals ‘ie al jaren doet – de maand was zomaar ineens voorbij. Ik heb de lokroepen weerstaan, en ik mis het niet. Oprecht niet. Ik grijp nog wel eens mis als ik even iets wil opzoeken, maar de rust die het geeft is zoveel waard. Ook een aantal spelletjes hebben het veld moeten ruimen en ik heb een maximale telefoontijd van twee uur per dag ingesteld.
Lees ook – Kimberley: ‘Hoewel ik zwoer geen moeke-moeke te worden, woon ik zowat in mijn satijnen ribbelpak’
Wat een verademing. Krijg je niet binnen een dag een appje terug? Of neem ik niet op? Ben dan vooral blij voor me. Grote kans dat ik dan namelijk het fijnste aan het doen wat ik kan bedenken: mijn kinderen oprechte aandacht geven. En het goede voorbeeld natuurlijk.”
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Soms gebeuren er dingen die je nooit verwacht… zoals bevallen tussen de frietjes en milkshakes. Voor Alyce Rotunda uit Michigan werd dit werkelijkheid toen haar vierde kindje besloot niet te wachten tot het ziekenhuis. Haar dochtertje Matilda (inmiddels liefkozend McTilly genoemd) maakte haar entree op een parkeerplaats van McDonald’s, vertelt ze aan TODAY.
Geheimen fluisteren, eindeloos knuffelen, hun mening geven (soms nogal luid): een kind laat met verrassende signalen zien dat het zich veilig voelt bij je. Wij delen er een paar.
Elsemieke (31) is samen met T (33), moeder van twee zoontjes (4 en 2) en redacteur bij Kek Mama. Chaotisch, chronisch moe en heeft een brein met 46 tabbladen tegelijkertijd open. Probeert rust in de chaos te vinden, maar met drie mannen in huis is die rust ver te zoeken.
Soms voelt het moederschap een beetje alsof je een volle inbox probeert leeg te werken terwijl er continu nieuwe mails binnenploppen. Werk, partner, boodschappen, administratie, vriendinnen die je alweer veel te lang niet hebt gezien… en oh ja, die kinderen die ook nog aandacht, hulp met huiswerk en een fatsoenlijke maaltijd willen. Geen wonder dat […]
Hoe vaak zeg jij ‘ja’ tegen je kind terwijl je eigenlijk ‘nee’ bedoelt? Dat moment herkennen bijna alle ouders weleens. Soms zeg je ‘ja’ omdat het makkelijk is, omdat je hoofd vol zit of omdat je even geen zin in hebt in strijd.
Samen met zijn ex-man Rob, die inmiddels is overleden, heeft Leco van Zadelhoff een dochter genaamd Robbie. Zadelhoff was recent te gast bij het programma De Kist, waar zowel zijn voormalige relatie als zijn rol als vader centraal stonden.