Fotografie: Kee & Kee
Kirsten Schilder (40) is getrouwd met zanger Nick Schilder en moeder van Nikki (12), Julian (10) en Jackie (6).
Een baby met bolle wangen die je met grote ogen aankijkt, een dreumes die op je af komt waggelen, een kleuter met blozende konen omdat hij of zij iets spannends heeft beleefd en een kind dat iets leuks over school of de voetbalclub te vertellen heeft, het zijn allemaal momenten die bij mij een knuffelreactie oproepen. Zo’n kleintje even stevig vasthouden, een kus op een kruin, een aai over een bol en mijn hart dat gloeit van liefde. Vasthouden en nooit meer loslaten, dat gevoel.
“Vasthouden en nooit meer loslaten, dat gevoel”
Helaas is die behoefte op een gegeven moment niet meer wederzijds. Dat wil zeggen: Nikki is nu dertien en vindt dat ze wel voldoende geknuffeld is. Ai, daar ben ik het eigenlijk niet mee eens. Bovendien, knuffels heb je nooit genoeg, toch?
Omdenken, besloot ik. Want hoe kreeg ik mijn kinderen toen ze kleiner waren ook alweer zover dat ze bijvoorbeeld niet zouden rennen door een drukke straat, of geen lawaai zouden maken als hun kleine zusje net lag te slapen? Niet door te zeggen dat rennen of luid zingen niet mocht, maar door wenselijk gedrag te benoemen: ‘loop maar rustig naar de winkel, praat maar zachtjes met elkaar’. Door onze manier van informatie verwerken horen we in ‘niet rennen’ namelijk alleen wat we niet moeten doen, ‘rennen’ dus, waardoor we precies het tegenovergestelde doen. Net zoals je gevraagd wordt niet aan een appel met een zonnebril te denken en je meteen een grijnzende appel met een zonnebril voor je ziet.
Lees ook – ‘De juf krijgt een 11’
Dus ging ik Nikki gisteren uitdrukkelijk geen welterusten wensen. ‘En ik kom je ook geen kusje brengen,’ zei ik. Wat er gebeurde? Nikki ging rechtop in bed zitten, stak haar armen naar me uit en zei: ‘Kom maar
mama, dan krijg je een kus.’ Het was een heerlijke knuffel die volgde.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
Er zijn van die zinnen die automatisch uit je mond rollen zodra je moeder wordt. Je hoeft er niet eens over na te denken, ze zitten ergens opgeslagen tussen de gebroken nacht en de koude koffie. Een daarvan? “Omdat ik het zeg.” Maar hoe vertrouwd die uitspraak ook voelt, hij blijkt in de praktijk minder […]
Steeds meer kinderen hebben een overvol schema, van sport en muziek tot kunst. Waar vroeger één naschoolse activiteit genoeg was, is nu bijna elke vrije minuut ingevuld. Experts spreken van FOMO-parenting.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.