Kirsten: ‘De juf krijgt een 11’

De rapportuitreiking op school is altijd weer even spannend: wat zegt de leerkracht over je kunnen? Ben je met lezen vooruitgegaan? Gaat het schrijven beter? Of het rekenen? Wat vind je echt nog moeilijk? Minstens zo belangrijk: voel je je fijn in de klas? Kun je andere leerlingen helpen met iets moeilijks? En als jij iets lastig vindt, is het dan makkelijk om dat te zeggen en helpen zij jou dan? Is het samen eten en spelen gezellig? Kortom, kun en durf je met al je kwaliteiten en kwetsbaarheden echt jezelf te zijn?

Lees ook – ‘En dan gebeurt het, als niemand van ons op de koffers let’

Rapportuitreiking

Toen ik nog lesgaf, zag ik tijdens de rapportuitreiking de snoetjes van de leerlingen voor me: vrolijk – de zomervakantie begon bijna! – en een beetje nerveus – heb ik het dit jaar weer goed gedaan? Als leerkracht vond ik het ontroerend, die verwachtingsvolle blikken. En omdat een positieve benadering loont, had ik voor ieder kind liefdevolle woorden. Want ieder kind heeft een eigen talent en als je dat benoemt, begint het te stralen. Het vuurtje komt van binnenuit, het is je ware aard die er mag zijn en dat voelt bevrijdend. Zo nam de een na de ander stralend het rapport in ontvangst.

“Kun en durf je met al je kwaliteiten en kwetsbaarheden echt jezelf te zijn?”

Een 11

Nu staat Jackie voor me. Ze heeft de afgelopen maanden twee leerkrachten gehad: haar eigen juf en een stagejuf. Ze vertelt me dat de stage binnenkort is afgelopen en dat de juf van de stagejuf op bezoek komt om te kijken of ze veel geleerd heeft van de ‘echte’ juf en van de kinderen in haar klas. En dat ze deze week een beoordeling krijgt. ‘Een rapport van de juf, om te laten zien wat er goed ging en wat ze nog moeilijk vindt,’ legt Jackie uit. ‘Maar wat de juf ook zegt over hoe ze sommen uitlegde of ons hielp met moeilijke woorden, van mij krijgt ze een elf. Want ze is altijd zichzelf.’