Beeld: Paulien van Beusekom
Kimberley van Heiningen is getrouwd met Kevin en (bonus)moeder van Norah (7) en Jackie (2). In de zomer komt daar een kleintje bij.
Eindelijk heb ik het door. Snap ik de spelregels van het moederschap en slaapt Jack weleens het klokje rond. Een jaar geleden leek ik geregeld op een edelfigurant uit The walking dead, tegenwoordig channel ik mijn innerlijke Juf Roos. Zingend achter de buggy, over paddenstoelen – rood met witte stippen. Mijn oksels klotsen niet meer hormonaal, de luiertas kan ik vergeten zonder dat meteen de pleuris uitbreekt. Zinnen als ‘Heb je de poedertoren gezien?’ zijn ver leden tijd. En nu komt het: mijn cappuccino drink ik weer warm. Dán weet je dat je de eerste levels van de tropenjaren hebt uitgespeeld.
Het gekke is, net als je het gevoel hebt dat je je leven terugkrijgt, je weer in je kracht staat op werk en Face ID je opnieuw herkent… het gewoon weer van voor af aan begint. Het kriebelen, het rammelen. In Amsterdam konden ze mijn eierstokken horen. Wat gek was, want we zaten in Frankrijk. Op de veranda voor onze safaritent. Noor speelde met vriendinnetjes bij de ondergaande zon, Jack lag te dromen in haar campingbedje. Wij proostten op het leven, zeiden dingen als ‘wat een rijkdom’ – en dat zonder ironie. Dat zeg je niet als je peuter ligt te krijsen op de supermarktvloer of als je met je teen op een Legoblokje stapt. Nee, dat zeg je als alles is zoals je altijd hoopte dat het zou zijn.
En dus kwamen de volgende woorden als vanzelf: “Het zou toch wel héél leuk zijn, nog eentje erbij.” Al was het natuurlijk niet alleen dat ene Kodakmoment dat alles veranderde. Diep vanbinnen voelde ik het al toen Jackie versgeperst op mijn borst lag, dat ik nog eens moeder wilde worden. Maar het concreet maken, dat durfde ik twee jaar niet. Ik wist wat het zou betekenen: de krampjes, de tandjes, de wallen waar geen concealer tegenop kan.
Diep vanbinnen voelde ik het al toen Jackie versgeperst op mijn borst lag, dat ik nog eens moeder wilde worden
Maar de wens, die groeide. En mijn buik ook. Op het moment dat jij deze column leest ben ik namelijk al dik 20 weken in verwachting, van een kindje zo groot als een wortel (en zo zwaar als een diepvriespizza). Dat ik nog alleen ken van de echo. Ik vind het spannender en minder spannend tegelijk. Ik ken de sprongetjes, maar ook de cheats.
Deze zomer gaan we terug naar start, worden we opnieuw diep de tropen in geslingerd. Ik kan niet wachten. Maar eerst nog even die poedertoren opsnorren.
Deze column staat in Kek Mama 1 Level Up die nu in de winkels ligt.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van een lezer. Deze week het verhaal van Aribel (31), Ze is kortgeleden voor het eerst moeder geworden, maar ze merkt dat haar schoonmoeder erg geïnteresseerd is in haar zwangerschapskilo’s. Tot grote frustratie van Aribel.
Toen Jessie, moeder uit Melbourne, op TikTok eerlijk vertelde dat ze het nog steeds lastig vindt om geld uit te geven dat haar man verdient, begrepen duizenden vrouwen wat ze bedoelde. Want ook anno nu voelt financiële afhankelijkheid voor veel stay-at-home-moeders ongemakkelijk.
Waar kinderen het eerst de hele dag over ‘six seven’ hadden, gaat het nu ineens over ‘41’. Als ouder vraag je je misschien af: waar hebben ze het over? Geen zorgen: wij leggen het je uit.
Als jij bent opgegroeid in de jaren ’90 of vroege jaren 2000, dan weet je hoe anders de jeugd toen was. Geen smartphones, geen AirTags, geen ouders die elk moment wisten waar je was. Dit zijn elf momenten uit die tijd die pure nostalgie oproepen. .Op warme zomeravonden sprong je op je fiets, verdween je […]
Je kent ze misschien nog van Een Huis Vol: de familie Nagelkerke. Inmiddels zijn ze geen vast tv-gezicht meer, maar online zijn ze nog steeds aanwezig.
Nieuwe liefde kent geen leeftijdsgrenzen, zeggen ze. Maar is dat écht zo als je partner flink ouder of juist jonger is? Een nieuwe studie laat zien dat geluk in een leeftijdsverschil-relatie niet altijd gelijk verdeeld is…
