Eigen beeld
Juf Ilva Kuijpers (27) is leerkracht van groep 1/2. Iedere maand schrijft ze voor Kek Mama een column over haar belevenissen op de basisschool.
In het voorjaar, als het weer langer licht wordt, lijkt de wereld wel een sprookje. Overdag kleurt de hemel steeds vaker helderblauw en in de avond zie je steeds vaker de sterren die aan diezelfde hemel stralen. Als je naar de kinderen in mijn kleutergroep kijkt, lijkt het alsof ze alleen maar bezig zijn met spelend leren, plezier maken en lekker druk doen. Maar dat er ondertussen in de hoofden van die kleine wezentjes veel om kan gaan, bewijst het verhaal van Esmee. Zij kijkt vaker naar die mooie hemel en denkt aan heel andere dingen dan mooi weer en het volgende spelletje in de klas.
Esmee is een gevoelig meisje, denkt veel na en is veel bezig met de dood. Haar ouders hebben mij verteld dat ze tot het besef is gekomen dat het leven niet oneindig is en dat ze daar regelmatig verdrietig over is. Op een dag komt Esmee huilend naar mij toe en moet duidelijk getroost worden. De aanleiding? Een val op het schoolplein waarbij ze haar knie behoorlijk pijn heeft gedaan. Nadat ik haar verhaal over de val heb aangehoord, vraag ik aan haar: “Wat heb je nu nodig?” Daarop antwoordt zij nog half snikkend: “Ik wil even bij je op schoot, juf.”
Natuurlijk neem ik haar op mijn schoot. We zeggen niet veel, Esmee kijkt voor zich uit, haar verdriet is voelbaar maar haar gezichtje wordt steeds rustiger. Een tijdje kijk ik naar de zijkant van haar gezicht, als ze plots haar gezicht naar mij toe draait en vraagt: “Juf, jij gaat ooit ook een keer dood, hè?” En hoewel ik deze vraag wel van haar had verwacht, moet ik toch even schakelen. Ik antwoord: “Ja, dat klopt… ik ga een keer dood.” Snel vraagt ze mij: “Maar dat duurt nog heel lang, toch?”
Even aarzel ik, maar natuurlijk ga ik Esmee niet belasten met het feit dat je ook op jonge leeftijd dood kan gaan. Ik besluit om even uit te gaan van de meest ideale situatie: je wordt fijn en gezond oud en op een gegeven moment is het leven klaar. “Ja, dat duurt nog heel lang.” En Esmee heeft daar een goede uitleg bij: “Je bent ook nog niet zo oud, juf! Maar voordat ík doodga… dat duurt nog héééél lang!” Ik glimlach en zeg dat ze gelijk heeft.
Ze leunt tegen mij aan en is weer een tijdje stil. Haar gedachten dwalen af naar een herinnering uit haar leventje tot nu toe: “Toen opa Paul doodging, was mijn papa heel verdrietig.” En ze vertelt me dat haar papa best vaak en veel moest huilen. “Als er iemand doodgaat, moet je in het begin vaak veel huilen… en dat mag ook”, vertel ik haar. “Maar vaak als iemand al wat langer dood is, mis je hem of haar nog heel erg, maar hoef je niet meer zoveel te huilen.” Dat herkent Esmee meteen: “Klopt, nu huilt papa niet meer zoveel.”
Esmee en ik zitten nog een tijd bij elkaar. Zij bij mij op schoot en ik kijk naar alle andere kinderen van mijn klas die ogenschijnlijk niets doorhebben en gewoon verder gaan met spelen en werken. Na een tijdje wil Esmee ook weer meedoen en klimt van mijn schoot af. Ik zie dat blonde koppie weer vrolijk weghuppelen en denk nog even terug aan het gesprek van net.
Deze onderwerpen moeten ook bespreekbaar zijn. Kinderen ontdekken langzaam maar zeker hoe het leven in elkaar zit. En ‘de dood’ hoort daar ook bij. Esmee beseft het misschien eerder dan andere kinderen van haar leeftijd: het leven op deze wereld is geen sprookje. Ik krijg een brok in mijn keel: ik herken mezelf als jong meisje in Esmee.
Meer columns van Juf Ilva lezen? Klik hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Weet je wat jij op dinsdag moet doen? Nee, geen was vouwen of kind nummer drie ophalen van zwemles. Dinsdag is dé dag om je vakantie te boeken. Dat is niet zomaar een moedergevoel, maar keihard onderzocht door de CheapTickets.nl.
Zangeres Eva Simons, die dit jaar de rol van Maria speelt in The Passion, deelt een intens persoonlijk verhaal. Tijdens een repetitie voor de paasvertelling kreeg ze een miskraam. “Het was intens verdrietig.”
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Ongepaste betaalverzoekjes krijgen, het is niemand meer vreemd. Of het nou om hele hoge bedragen gaat of om kleine, sommige mensen gaan een grens over met hun Tikkies. Zo ook de organisator van een babyshower, waar Celine voor was uitgenodigd.
