Beeld: Little Detail Photography
Tabitha (44) woont met haar zoontjes Teun (7) en Willem (3) in Haarlem. Haar man kreeg een jaar geleden de diagnose: onbehandelbare hersentumor. Een maand later was hij overleden. Hoe ga je als gezin verder na zo’n plotseling verlies? In deze columns krijg je een inkijkje in momenten die zij meemaken. Het eerste jaar zonder papa.
Het is een zonnige dag en ik haal Teun van school. Thuis gaan we in de tuin zitten met een limo en een koekje. “Iedereen praat maar over de dood,” zeg hij opeens boos. Ik kijk naar hem, afwachtend wat hij precies bedoelt. “We hadden gymles en als je af was, dan moest je in het doodsvak gaan staan,” vertelt hij. Dat klink eerlijk gezegd best wel luguber als ik er over nadenk. De gymjuf weet toch ook wel van zijn situatie? “Wat had je liever dat ze had gezegd?” vraag ik hem. “Nou, bijvoorbeeld dat als je af bent, dat je dan achter de gele lijn moet staan.” Dat vind ik heel goed bedacht van het mannetje en dat zeg ik hem ook. Maar Teun is nog steeds gefrustreerd en gaat verder: “Ja zelfs Sinterklaas heeft het over de dood!” Sinterklaas?! Dat is weken geleden. “Wat bedoel je?”. “Nou, op school had Sinterklaas ook iets gezegd over de dood en dat papa dood was…” Ik weet niet wat ik hoor! De sinterklaasviering was een maand na de begrafenis van zijn vader. Attent, dat die beste Sint even de feestvreugde heeft verpest voor hem. Het liefst wil ik Teun tegenwoordig in bescherming nemen tegen alle ellende, maar dat is onmogelijk. Ook woorden als doodmoe en ik schrik me dood horen erbij, probeer ik daarom nog uit te leggen. Hij kijkt niet echt tevreden, loopt weg en pakt de iPad. Teun heeft een spons als geheugen in combinatie met dat hij introvert is… en nu komt hij maanden later met deze herinneringen en gevoelens. Ik wil het wel serieus nemen, hij geeft niet zo gauw iets aan en eigenlijk vind ik het ook niet kunnen. Daarom stuur ik de gymjuf die middag een berichtje via het online schoolportaal. Helaas heb ik hier nog steeds geen reactie op gekregen.
Met een abonnement op Kek Mama geniet je van mooie voordelen:
*Goedkoper dan in de winkel *Lees elke maand als eerst Kek Mama *Gratis verzonden
Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
De band tussen ouder en kind verandert door de jaren heen. Waar ze vroeger afhankelijk was van jouw zorg en advies, staan ze nu op eigen benen, maar dat betekent niet dat jouw volwassen kinderen geen behoefte meer hebben aan erkenning of verbinding.
In 'Tussen wel en wee' komt een moeder aan het woord die vertelt over hoe haar bevalling verliep. Dit keer bevallingsverhaal Laurien.
Mieke van Dam (31) zit bepaald niet stil. Tussen de luiers, speeltuinbezoekjes en nachtelijke knuffels door creëerde ze Eau de Mique: een wasparfummerk dat draait om herinneringen, rust en een vleugje luxe in de chaos van het moederschap. Wij spraken Mieke erover.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Dit keer Kiki, die geld uitgeeft wat ze niet heeft, zonder dat haar man het weet.
Denk je dat knuffels alleen voor kinderen zijn? Think again. Steeds meer volwassenen geven toe: ze slapen met een knuffel. En dat is niets om je voor te schamen. Sterker nog, het is goed voor je nachtrust en je mentale gezondheid.
Ze mag dan al jaren onder de Californische zon wonen, maar Yolanthe Cabau (40) blijft in hart en ziel dat meisje van vroeger van het warme, drukke gezin in Nederland. Familie is alles voor haar, en dat mist ze soms nu ze alleen met haar zoontje Xess Xava (10) woont.