Ellen is trajectbegeleider in het voortgezet speciaal onderwijs, thrillerauteur bij uitgeverij De Fontein, moeder van Lewis en Miles (11 en 8) uit een vorige relatie én is in november bevallen van dochter Sophia met haar vriend Nils.
Deze week verscheen er in het nieuws dat er scholen zijn die traktaties met verjaardagen hebben afgeschaft. Redenen zijn o.a.: gezonde traktaties slaan niet aan, ouders houden zich daar niet aan. Bovendien is een gezonde traktatie duurder en niet iedereen kan dat betalen. Daarnaast zijn ouders steeds meer aan het uitpakken, de een nog gekker en duurder dan de ander. Voor veel ouders is dat
niet te betalen, dus wat krijg je dan: ongelijkheid. En dat raakt kinderen. Wat mij betreft hebben ze hier wel een punt. Het is, naar mijn mening, écht niet de bedoeling dat een kind zich rot voelt met z’n verjaardag omdat er geen ‘leuke’ traktatie betaald kan worden. zal mij een rotzorg zijn hoe de verjaardag van mijn kind gevierd wordt.
De reacties op Facebook waren verschillend:
‘Laat kinderen kind zijn! Vroeger kon dit ook gewoon. Ze pakken alles van ons af.’
‘Als ik het zo lees, hebben de ouders er meer moeite mee dan de kinderen.’
‘Ik snap het wel, al die extra kosten. Het moet wel normaal blijven.’
‘Ouders moeten eens volwassen worden, altijd maar beter en groter. Waar gaat het over?’
‘Eerst pakken ze zwarte piet af, en nu weer dit.’
Lees ook – ‘Terugkijkend: welk advies zou je jezelf – als jonge beginnende ouder – geven?’
Wie is die ‘ze’ waar men het over heeft? Verschillende GGD’s en de stichtingen Gezonde Jeugd, Gezonde toekomst en Gezonde Leefstijl op school. Het ging om een campagne waarbij ze probeerden scholen te enthousiasmeren om de verjaardagen van een kind op een andere manier te vieren. Heel eerlijk, het zal mij een rotzorg zijn hoe de verjaardag van mijn kind gevierd wordt. Als ze maar blij zijn en in het zonnetje gezet worden.
Mijn jongens vinden trakteren altijd een beetje lastig. Want wat als je met een traktatie komt waarvan de helft van de kinderen zegt: dat hoef/lust/wil ik niet? En reken maar dat dat gebeurt. Ze zijn jarig in juni en september, dus ze gaan altijd op safe met een ijsje. Is tegenwoordig ook niet heel goedkoop meer (tenminste, niet die ijsjes die mijn jongens willen), maar oké. Je wilt dat ze met trots trakteren. Kinderen in de klas zijn nou eenmaal enthousiaster wanneer er wordt uitgepakt met iets lekkers, in plaats van iets gezonds. Het is gewoon vervelend als er lauw wordt gereageerd op de traktatie van je kind, ook al heb je nog zo je best gedaan. Ik weiger wel om er cadeautjes of iets dergelijks bij te doen. Dat gebeurt ook genoeg, de jongens komen met regelmaat met iets thuis. Ga ik niet aan beginnen, ik hoef niet op te boksen tegen andere ouders.
“Ik hoef niet op de boksten tegen andere ouders”
Ik merk aan mijn jongens dat ze vooral willen dat hun traktatie met enthousiasme wordt ontvangen én opgegeten wordt. Zelfde met Pasen en Kerst, waarbij ouders altijd iets moeten fixen voor het ontbijt/lunch/diner etc. Ik mag niks geks maken, zo zeggen zij dat, want stel je voor dat het niet opgegeten wordt. Totale horror, vooral voor Miles. Ooit zag ik een moeder een complete monchoutaart mee terugnemen na kerst, het kind stond er huilend naast. Als ze een schaal had volgegooid met donuts of cupcakes, was alles waarschijnlijk op geweest. Dat is dus automatisch wat mijn jongens willen, gewoon iets wat ieder kind vreet en lekker vindt. Ik mag niet eens creatief zijn (en dat vind ik helemaal niet erg).
Dus hoe scholen het gaan organiseren … Het maakt mij niet uit. Een gelukkig kind is het belangrijkst, vóóral op zijn/haar verjaardag. Hoort trakteren daarbij? Misschien wel, misschien niet. Ik heb geen
idee.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.